Nie wierzysz, że przesiądziesz się na auto elektryczne? Nie wywróć się o słupek

Niby człowiek wiedział, ale jednak się łudził – właściwie we wszystkich miastach Polski wygrali (lub przeszli do drugiej tury) kandydaci, którzy mają w planie wyrzucać spalinowe samochody z miast. Miłościwie nam panujący w Warszawie Rafał zachęcony fantastycznym zwycięstwem raczej dokręci śrubę w kwestii emisji spalin niż ją poluzuje, a Unia Europejska nie zejdzie ani o milimetr z wyznaczonego kursu. To, że ostatnio sprzedaż samochodów elektrycznych złapała zadyszkę, może być tylko chwilową korektą.

Bierzemy pod uwagę trzy kluczowe rynki światowe: Stany Zjednoczone, Chiny i 27 krajów Unii Europejskiej. Zauważcie, że w roku 2010 w Chinach, UE i USA jeździło łącznie ok. 8,5 tys. samochodów elektrycznych. W ciągu 14 lat ich liczba wzrosła do... 22,76 mln. Możliwe, że pomyliłem zera, ale wyszło mi, że to wzrost o 265 tys. procent. Przy czym od roku 2020 niewątpliwym liderem wzrostu są Chiny, w których jest więcej samochodów elektrycznych niż w UE i Stanach Zjednoczonych razem. Niestety, wykres bierze pod uwagę również hybrydy plug-in, które w sumie nie są przesadnie elektryczne.

Owszem, można zwrócić uwagę, że Stanom Zjednoczonym idzie słabo, a gdyby nie Tesla, to w ogóle wyglądałyby mizernie. Jednak dość dobrze pamiętam rok 2010 i wtedy naprawdę mało kto uważał, że popyt na samochody elektryczne rozwinie się w takim tempie. Zresztą wystarczy spojrzeć na ruch uliczny – w Warszawie auta z zielonymi tablicami rejestracyjnymi nie są już niczym dziwnym. Oczywiście jak pojedzie się do Piotrkowa czy Radomia, sytuacja wygląda trochę inaczej.

Niekoniecznie nawet na kosztach, ale za sprawą rozlicznych zwolnień i zachęt. Po pierwsze, państwo dopłaciło im do zakupu samochodu z naszych pieniędzy, pewnie pozyskanych z podatków od paliwa. Innymi słowy, oni dostali naszą forsę, żeby kupić sobie nowy wóz. Po drugie, mogą parkować za darmo i jeździć po buspasach, a my czekamy. No i kto tu się śmieje? Bo raczej nie twardzi oponenci elektromobilności.

Dalej zajmują miejsce, powodują korki, wypadki i emisję pyłów z opon czy klocków hamulcowych. Coraz częściej mówi się o tym, że to nie jest rozwiązanie, które ma ratować klimat, tylko koncerny motoryzacyjne. Być może w paru bogatych miastach uda się dzięki temu zmniejszyć emisję tlenków azotu, ale równie skutecznie uda się wydrenować zasoby rzadkich metali i zniszczyć środowisko za sprawą ich wydobycia – a nie doszliśmy jeszcze nawet do tego, z czego powstaje energia elektryczna. Jedno jest natomiast pewne: rewolucja się toczy i pędzi prosto w naszym kierunku, liczba samochodów elektrycznych rośnie jak szalona... a ich udział w ogólnej liczbie samochodów nadal jest znikomy – z wyjątkiem jedynie Norwegii. A skoro już o Norwegii mowa, to Norwegom wyszło, że nawet pełne przejście na samochody elektryczne nie uratuje klimatu. Jedynym wyjściem jest niejeżdżenie w ogóle. Wydaje się więc, że najbardziej rozsądnym posunięciem przy obecnym stanie rzeczy jest zakup nowego samochodu elektrycznego (dla gospodarki), a następnie zezłomowanie go (dla ratowania klimatu).

Czytaj również: