Najstarsza Warszawa pickup w ogłoszeniach. Han tuli meille suomesta

Nikt już raczej nie śmieje się z Warszaw, większość kolekcjonerów zdaje sobie też sprawę, jak rzadkie stały się te samochody i ile kosztują ich remonty. W Polsce nie brakuje zamożnych ludzi, którzy z jakiegoś powodu chcieliby mieć ten polski (choć produkowany na sowieckiej licencji) samochód w swojej kolekcji i są gotowi za to sporo zapłacić. Znalezienie w Polsce Warszawy w wersji pickup – nie mówię o sedance z dołożoną paką – zakrawa na cud. Kilka widziałem, piękny egzemplarz stał na wystawie w FSO, ale w ogłoszeniach takie auta właściwie nie występują. Można ich za to znaleźć dziesiątki na pocztówkach z PRL. Jeśli jakaś pocztówka przedstawia ruch uliczny, to jest duża szansa, że będzie na niej Warszawa pickup.

Na tyle sensacyjnym, że doczekał się nawet swojej okładki w Classicauto. Znalezisko jest z jednej strony dość niezwykłe, z drugiej w ogóle mnie nie dziwi, bo w Finlandii są takie ilości najrozmaitszego złomu, że można tam znaleźć wszystko. Oglądałem kiedyś film z Helsinek z przełomu lat 50. i 60. – takiego wspaniałego przemieszania wozów zachodnich i komunistycznych nie widziałem nigdzie. Za Mercedesem-pontonem sunęła Pobieda, za nią Opel Rekord, a później Moskwicz. Renault Fregate wyprzedzała Wołga GAZ-21. Piękny to był obrazek. Do Finlandii eksportowano Warszawy w wersji garbatej i na niewielką skalę pickupy – zresztą Warszawy kupowała cała Skandynawia, bo były tanie i duże. W Norwegii jeździły nawet na taksówkach, z dużym napisem „DROSJE” (taksówka, dorożka).

"Samochód sprowadziłem z Finlandii z myślą o remoncie, jednak sprawy osobiste zmuszają mnie do sprzedaży". A nie można napisać, że sprowadziłem w celu sprzedaży? Rozumiem, że sprawy osobiste to okładka w Classic Auto, dzięki czemu o aucie jest głośno i można je łatwiej upłynnić. Nie do wiary jest to kreowanie siebie na pokrzywdzonego, który musi sprzedać, chociaż bardzo nie chce. Mamy kupić to z litości czy o co chodzi?

70 tys. zł za ten wóz to cena, którą trudno określić jako wysoką lub niską, bo nie ma konkurencyjnych ofert do porównania. Mimo wszystko, nawet jeśli ktoś to auto pieczołowicie odrestauruje – w co wątpię – nadal będzie miało nieoryginalny silnik, bo w ogłoszeniu występuje jako „bez silnika”. Nadal nieocenioną wartość ma niemal pełna oryginalność, włącznie z galanterią, felgami i temu podobnymi detalami, które dziś są nie do dostania i można jedynie je dorobić, a czasem nawet i to nie. Po prostu, jeśli ktoś chce mieć samochód FSO Warszawa Pickup w najlepszej postaci bazowej do renowacji, to i tak nie ma wyboru. Nie ma też co dywagować nad tym, za ile Warszawa zmieniła właściciela w Finlandii, bo na pewno znalezienie jej i przywiezienie do Polski to konkretna praca warta konkretne pieniądze. Myślę, że trzeba położyć 70 tys. za bazę, 140 za remont i mamy najstarszą Warszawę pick-up w Polsce o nieskończonej wartości zabytkowej, top 5o polskich klasyków.

Jeśli nawet ja oceniam cenę jako rozsądną, to znaczy, że pewnie ktoś ją kupi i wystawi za 150 tys. zł. W końcu jest IMPLACJA.