Ile kosztują nowe samochody w RPA? Popularny model Toyoty jest tam tańszy o 120 tys. zł

Pięćset piętnaście tysięcy nowych aut: tyle sprzedało się w Republice Południowej Afryki w roku 2024 i ta wartość nie różniła się znacząco od sprzedaży z roku 2023. Właśnie nabyłem drogą kupna przewodnik po wszystkich nowych modelach oferowanych w RPA i jest to nadzwyczaj ciekawa lektura, którą postanowiłem się podzielić.

Przede wszystkim zaskoczeniem jest mnogość oferowanych tu modeli. W porównaniu z Europą jest ich o dobre 20-30 proc. więcej, w czym oczywiście przodują marki chińskie. Jednak nadal istnieje sporo aut, które sprzedawane są tylko tutaj, specjalnie z myślą o Afryce południowej – w dodatku jeszcze trzeba je robić z kierownicą po prawej stronie. To dlatego bardzo duża część tutejszej sprzedaży pochodzi z Indii, a Chińczycy niespecjalnie się tu pchają, musząc przygotowywać każde auto w wersji RHD.

Być może trafiają jeszcze na jakieś inne rynki, póki co widziałem je tylko tutaj.

Model niespotykany poza RPA i Indiami. Mały crossover z silnikiem 1.2 wygląda trochę jak model Venue, ale jest mniejszy i bazuje na Grand i10, tyle że przestylizowanym pod kątem „a'la SUV”. Zresztą większy Venue też jest w ofercie. Pewną wadą Extera jest obecność jedynie manualnej skrzyni biegów, i to pięciobiegowej, ale co to komu przeszkadza gdy chodzi o auto do wypożyczalni? Mam wrażenie, że te Extery tu głównie jeżdżą z podkładkami lotniskowego rent-a-car. Cena: od 53 980 zł.

Bardziej prawidłowo byłoby napisać „Jiangling-Ford Territory”, bo obecna generacja - już trzecia - to auto produkowane w Chinach przez joint-venture JMC-Ford. Wejście na rynek RPA wymagało przygotowania wersji z kierownicą po prawej stronie, stąd pewne opóźnienie, ale udało się. Do napędu służy silnik 1.8 EcoBoost rozwijający 138 kW (tu nie podaje się koni mechanicznych, ale przeliczyłem: to 187 KM). Cena: 118 700 zł za bazowy wariant, 145 100 zł za maksymalny wypas.

Trudno się dziwić, że takie samochody są w RPA lubiane. Kraj jest ogromny, drogi średnie, a terenówka pozwala skuteczniej uciekać w razie napadu, bo można jechać po byle czym. Dlatego chińskie firmy wjeżdżają najmocniej właśnie w ten segment rynku. 346 KM - tyle mocy obiecuje producent, czyli Great Wall Motors, z hybrydowego układu napędowego terenówki Tank 500. Nie bardzo wiem jak to obliczyli i ile z tej mocy generuje silnik benzynowy 2.0, ale lepiej nie wchodzić w szczegóły. Wóz wygląda znakomicie i Toyota Land Cruiser ma pełne prawo czuć się niekomfortowo. Zwłaszcza jak spojrzymy na ceny: 245 790 zł za egzemplarz z kompletnym wyposażeniem.

Niespotykana w Europie zamknięta wersja pickupa D-Max, czyli wielkie kombi na ramie z terenowym podwoziem. Do wyboru są dwa silniki, oba diesle – 1.9 i 3.0, przy czym tylko ten drugi łączy się z napędem na cztery koła. Auto stosunkowo rzadko spotykane, chociaż jeśli już ktoś je kupił, to zwykle chwali je za niezniszczalność. Mocniejszy silnik ma 190 KM, ale nie podają osiągów dla wersji 4x4. Podają za to cenę: 150 460 zł za 1.9 2WD, 187 900 zł za 3.0 4WD.

Mój typ, jeśli chodzi o rynek południowoafrykański. Mniejszy model Kwid jest wszędzie, większego Kigera też się spotyka, ale Triber ma najwięcej sensu, ponieważ na bardzo krótkim podwoziu mieści siedmioosobowe nadwozie. Auto oczywiście importowane z Indii, co jest tu normą, napędzane silnikiem 1.0 SCe, trochę śmiesznie stylizowane przez ścięty tył, ale w tutejszych warunkach bardzo dobrze się sprawdza. Popularne w wypożyczalniach. Cena: 45 800 zł - 53 000 zł. To jest jak za darmo.

Inne modele godne zainteresowania na rynku RPA to na przykład:

Wziąłem kilka popularnych samochodów, które dostępne są i u nas, i w RPA. Nie było to wcale takie proste, bo nakładanie się na siebie gam modelowych jest mniejsze niż można by sądzić. Ale udało się i oto one:

Tutaj brew uniosła mi się już tak wysoko, że postanowiłem zakończyć przegląd na tym przykładzie. Ogólnie – im droższy i większy samochód, tym większa różnica w cenie. Wszystko to wynika oczywiście częściowo z konieczności spełniania norm emisji spalin i CO2 w Europie, częściowo z dostosowania cen do możliwości nabywczych rynku. Czasem jednak wydaje mi się, że ceny europejskie są tak wysokie tylko na zasadzie „bo możemy” i o żadnym ich dostosowaniu do możliwości nabywczych nie ma mowy. Przecież w Polsce nie jest taniej niż w Niemczech. Ale za to jest dużo drożej niż w RPA. Aha, i nie widziałem tam ani jednego samochodu elektrycznego, ani jednej Tesli. Ciekawe.