Wiem, jak powinien wyglądać dzień bez samochodu, jeśli ma rzeczywiście mieć sens

Wczoraj musiałem wrócić komunikacją miejską z dworca centralnego w Warszawie do domu, a naprawdę nie mieszkam jakoś porażająco daleko od centrum. Najpierw jechałem metrem, co w sumie było przyjemne. Potem musiałem poczekać na autobus linii 1xx: czekałem na niego prawie 15 minut, a następnie przyjechały trzy naraz, jednocześnie. Wreszcie musiałem przesiąść się w 1yy, na którego musiałbym czekać kolejnych 15-20 minut bo mi uciekł, więc wolałem już resztę dystansu przejść, choć mój kręgosłup mocno protestował. Samochodem po prostu bym dojechał. Przyznam przy tym, że ta wycieczka pieszo-metro-autobusowa kosztowała mnie śmieszne 4,40 zł.

Powód jest bardzo prosty: nie mam na to czasu. Przeciętna podróż komunikacją miejską zajmuje mi dwa razy tyle co samochodem, 2,5 raza tyle co jednośladem i 1,5 raza tyle co rowerem. A czas jest bezcenny, nie do nadrobienia w żaden sposób. Dlatego nie mam pojęcia gdzie jeździ który autobus, ponieważ ta wiedza jest mi zasadniczo zbyteczna. To jednak nie znaczy, że jestem przyspawany do samochodu. Jeśli mam pojechać w miejsce, gdzie trudno będzie zaparkować, wybiorę rower lub skuter, ponieważ czas, który zmarnowałbym na szukanie miejsca parkingowego, również jest nie do nadrobienia.

Jest nawet lepiej: bardzo rzadko jeżdżę samochodem w trasy. Jak mam jechać w trasę, to jadę pociągiem, nawet jeśli to daleko i wymaga przesiadek. Zdarzyło mi się w tym roku pojechać autem do Wielkiej Brytanii i z powrotem, ale po Polsce korzystam prawie zawsze z PKP. A dlaczego? Ponieważ tak jest zwykle szybciej i wygodniej. Obliczyłem to sobie i wychodzi mi, że jadąc autem np. do Gdańska, zmarnuję więcej czasu niż jadąc pociągiem i jeszcze zapłacę za to drożej.

Ludzie jeżdżą samochodem, bo tak jest szybciej. Gdyby samochodem było wolniej, to jeździliby czymś innym. W Holandii jeżdżą rowerem, bo tak jest szybciej. A w Nowym Jorku – metrem, bo tak jest szybciej. Zawsze podstawowym czynnikiem jest czas. Nasuwa się więc pytanie: po co w ogóle robić dzień bez samochodu, skoro nikt o zdrowych zmysłach nie zmarnuje swojego czasu na jakąś ideologiczną i zbyteczną akcję? Sama nazwa „dzień bez samochodu” brzmi tak, jakby dzień z samochodem był czymś złym. Spróbujcie przeżyć dzień bez samochodu na polskiej wsi, to może być ciekawe doświadczenie – a jednak wiele osób musi tak żyć na co dzień.

Żeby dzień bez samochodu był faktycznie bez samochodu, musiałyby zaistnieć okoliczności, które sprawiają, że używanie samochodu jest zbyteczne. A kiedy nie musisz używać auta? Wtedy, kiedy wszędzie masz blisko. Jeśli mieszkasz w dzielnicy, gdzie wszystko jest o kilka minut marszu lub jazdy rowerem, to samochód odpalisz pewnie raz w tygodniu. Dlatego w dzień bez samochodu skorzystaj z lokalnego sklepu – zamiast jechać autem do dyskontu, idź do osiedlowego spożywczaka. Zamiast jechać po nowe buty, zanieś stare do szewca. Przejdź się po swojej dzielnicy i sprawdź, z jakich usług możesz skorzystać lokalnie, jakie są okoliczne sklepy, bary i inne punkty użyteczności publicznej. Wesprzyj pobliski sklep, a nie wielki supermarket – im więcej małych sklepów padnie, tym bardziej będziecie zmuszeni, żeby jeździć samochodem na zakupy. Niech to będzie dzień lokalnego życia, a nie bezmyślne piłowanie „dnia bez samochodu”, z którego nikt nie ma korzyści.

Czytaj również:

Zdjęcie główne: Pixabay, El Robert MX