Kup sobie kawałek lat 80-tych. Tego Nissana Pulsara EXA z wymiennymi dachami

Kochanie, powinniśmy kupić hatchbacka, by ograniczyć problemy z parkowaniem? Czy może lepiej postawić na duże, rodzinne kombi? Tak - odpowiedziała żona kogoś z Nissana w latach 80-tych. Tak powstał samochód, w którym możesz wymienić sobie dach, a to czego nie możesz wymienić, da się zdemontować. Dzięki temu możesz mieć minimum trzy wersje nadwozia oraz cząstkę tamtej dekady.

Zwany również Nissanem Pulsarem NX, ale w USA. W Japonii to był EXA. Ciekawe, czy zdarzało mu się puścić z oleju kleksa? Ale żarty na bok, bo tu w grę wchodzą sentymenty. Te amerykańskie, albo japońskie, bo polskie lata 80-te były przaśne jak pokutny wór. Może i lepsze od 90-tych, ale fajne lata 80-te, to w USA mogli mieć. My staliśmy wtedy w kolejce po masło, gdy oni z tymi dziećmi ze Stranger Things mogli się bawić w łapanie potworów.

Skupmy się jednak, jak Vecna na strychu. Nissan Pulsar EXA - co to w ogóle jest i dlaczego ktoś chciałby to kupić?

Nissan Pulsar EXA był pierwszym japońskim samochodem, który miał lusterka boczne osadzone na drzwiach. Ta informacja uczyniła mi z mózgu konflikt w Zatoce Świń. A nie, to było w latach 60-tych, spudłowałem, przepraszam. Wcześniej lusterka były montowane na błotnikach. Oczywiście to nie jest powód, by kupić Nissana Pulsara EXA. Prawdziwy powód jest taki, że można zrobić z niego kombi, pickupa i kabriolet.

To ładniejsze kombi można zrobić, czyli shooting brake. W drugiej generacji Nissana Pulsara EXA można było dokupić dach na tylną część pojazdu. Z dwudrzwiowego, sportowego coupe tworzyło się wtedy nadwozie shooting brake. Trochę taki but jak z BMW Z3. I to jest nie koniec atrakcji.

Wprawdzie Nissan Pulsar EXA oferowany był tylko w jednej wersji nadwozia, ale poprzez demontaż bocznych paneli można było stworzyć z niego jeszcze wersję cabrio. Umożliwiała to konstrukcja dachu typu T-top.

Brzmi trochę obłąkańczo, ale to były lata 80-te, wtedy robione takie rzeczy, zamiast produkować wyłącznie identyczne samochody z podmienionymi znaczkami. Poza tym Suzuki Cappuccino było jeszcze bardziej szalone, bo tam można było zdemontować nawet tę literę T. Moim faworytem i tak pozostaje Subaru Brat, w którym, w jednej z wersji, można było unieść dwa boczne szyberdachy. Wiązałbym mu przez te otwory kokardkę na dachu i dawał sam sobie jako prezent.

W Nissanie Pulsar EXA działało to tak, że zdejmowało się tylny panel z klapą bagażnika i tylną szybą i dopiero montowało dodatkowy dach. Tak powstała wersja Sportbak. Można było też zakryć tył, a boczne panele zdjąć sobie z przodu. Mogłoby padać nam wtedy na głowę, ale ziemniaki w bagażniku pozostałyby suche. Oczywiście można było też jeździć praktycznie bez żadnych osłon z przodu i tyłu. Taki pickupo T-top kabriolet. Pierwsza generacja Pulsara EXA w dwa lata po rozpoczęciu produkcji zyskała tylko wariant cabrio. Dość zachowawczo, mimo że wypuszczono tylko 100 sztuk.

W sieci da się znaleźć wypowiedzi byłych właścicieli tych Pulsarów. Wymienne panele opisują jakość dość ciężkie (około 35-45 kilogramów). Raczej nie dało się ich przerzucać co chwila, od tak dla kaprysu. Niech ta informacja nie psuje nam zabawy.

Klimat lat 80-tych robią jeszcze światła typu pop-up. Były wtedy stosowane nawet w dużo droższych, sportowych samochodach. Można sobie wybrać, gdzie pasują bardziej, w Maździe MX-5, czy tutaj, a może w Astonie Martinie Lagodna? Jak do pop-upów dorzucimy tylne światła, to już robi się tak gęsto, że zaraz ponownie nastąpi aprecjacje jena, tak jak stało się w Japonii w tamtej dziesięciolatce, że aż została głównym światowym pożyczkodawcą. Takim projektem tylnych świateł nie pogardziłby łowca androidów. Nałapałby dużo ludziorobotów, choć Nissan Pulsar EXA nie był super szybki.

W pierwszej generacji pojemności silników wahały się od 1.3 do 1.6, na wtrysku lub gaźniku. W drugiej można było nawet mieć 1.8 i taki najprawdopodobniej jest oferowany w tym ogłoszeniu. Przyspieszenie, które oferował ten model to bardziej okolice 9 (i trochę mniej) sekund. Na plus na pewno można zaliczyć prowadzenie pojazdu, które powinno w niewielkim i niskim, japońskim samochodzie przynieść wiele radości. Przebieg oferowanego pojazdu przekroczył 100 tys. kilometrów, ale to raczej nie jest przeszkoda, bo auto jest wyjątkowe. Można przecież kupić sobie kawałek lat 80-tych i to w czystej postaci. I wymieniać dach, aż nam odpadną ręce.