Większość samochodów prędzej czy później trafi na złom. Oczywiście czas, po którym się to stanie może być mocno zróżnicowany, ale nie zmienia to powyższego stwierdzenia. Szkopuł w tym, że złomowanie auta nie polega tylko na podrzuceniu zużytego czy mocno uszkodzonego pojazdu i odebrania pliku banknotów. To kilka ważnych punktów - jeśli o którymś zapomnimy, to oddanie auta na złom może stać się niemożliwe.

Zanim te wszystkie punkty i wskazówki wymienię, mam też drobny apel: nie wyrzucajcie na złom rokujących aut, jeśli nie musicie. Nie mówię, że trzeba przedłużać ubezpieczenie na kolejny rok i wszystko po kolei naprawiać, by wóz przeszedł przegląd na SKP - ale popytajcie, wystawcie ogłoszenie choćby na Facebooku. A nuż ktoś się skusi i odkupi auto - choćby za tyle, ile dawaliby na złomie. A zawsze to lepiej, niż zniszczyć coś, co mogłoby zostać usprawnione i jeszcze komuś posłużyć.

Jeśli jednak są uzasadnione powody, dla których pojazd musi zostać zezłomowany, nie ma co dłużej zwlekać - sprawdźmy, jak to zrobić.

Złomowanie jest jedną z metod, by móc skutecznie wyrejestrować samochód - a często to właśnie na tym zależy właścicielowi. Inne opcje są tu raczej średnio zachęcające, bo lista zawiera takie pozycje jak kradzież auta lub jego zniszczenie za granicą czy zupełną utratę posiadania bez zmiany w zakresie prawa własności.

Pierwszym krokiem, który powinniśmy wykonać, jest upewnienie się, że wybrana stacja demontażu pojazdów działa legalnie - czyli że posiada odpowiednie zezwolenie wydane przez marszałka województwa.

Jakie dokumenty trzeba ze sobą zabrać? Potrzebny będzie dowód osobisty (lub inny dokument potwierdzający naszą tożsamość), a także dowód rejestracyjny auta lub odpowiednie zaświadczenie zastępcze z wydziału komunikacji. Do tego tablice rejestracyjne, a jeśli pojazd nie został po zakupie przerejestrowany, potrzebna będzie też umowa sprzedaży. Jeśli auto ma współwłaścicieli, którzy nie mogą się osobiście stawić, konieczne będzie także upoważnienie od tych osób. Jeśli stacja demontażu zdecyduje się przyjąć pojazd, podpisywana jest umowa sprzedaży. Uwaga: w dniu oddania auta na złom musi mieć ono ważną polisę OC! Niedopatrzenie w tym zakresie będzie skutkowało nałożeniem kary przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.

Następnym krokiem jest zważenie auta. Jest to o tyle istotne, że od tego zależy, czy dostaniemy za nie pieniądze, czy... to my będziemy musieli zapłacić za cały proces. Problem zaczyna się wtedy, gdy masa pojazdu jest niższa niż 90 proc. masy wpisanej w dowodzie rejestracyjnym - wtedy za brakujące kilogramy trzeba dopłacić, i to niemało, bo nawet do 10 zł za każdy kilogram (warto o to dopytać w przypadku, gdy samochód jest wybrakowany). Zakładając, że z masą jest wszystko w porządku, złomowiska wypłacają za samochód osobowy zwykle od 40 do 60 gr (zaznaczam: groszy, nie złotych) za kilogram. Dostawczaki warte są w tym miejscu nieco więcej - do ok. 70 gr/kg.

Gdy ta sprawa jest już załatwiona, zaczyna się właściwy proces demontażu elementów - od poduszek powietrznych i akumulatorów zaczynając, na szybach czy katalizatorach kończąc. Z samochodu usuwa się też wszelkie płyny eksploatacyjne i oczyszcza układ klimatyzacji, o ile takowy jest obecny.

Chodzi oczywiście o wyrejestrowanie pojazdu - jest na to 30 dni od dnia oddania pojazdu do stacji demontażu. W WK będzie potrzebny wniosek o wyrejestrowanie, dowód tożsamości, dowód rejestracyjny, tablice rejestracyjne, a także potwierdzenie, że pojazd w dniu złomowania miał ważną polisę OC. Do kompletu trzeba dorzucić jeszcze zaświadczenie wydane przez stację demontażu (wydawane są 3 egzemplarze - dla dotychczasowego właściciela auta, dla stacji demontażu i dla urzędu) oraz opłatę skarbową, wynoszącą 10 zł. Karta pojazdu nie jest wymagana - jeśli zostanie ona dostarczona do wydziału komunikacji to też zostanie umieszczona w aktach danego samochodu, ale i bez niej cały proces wyrejestrowania zakończy się powodzeniem. Gdy ta sprawa zostanie już załatwiona, dobrze jest zgłosić ubezpieczycielowi, że samochód został zezłomowany - dzięki temu będzie opcja uzyskania zwrotu części zapłaconej składki.

I to wszystko - można wracać do domu.

Czytaj również:

Gdyby zorganizowano konkurs na najmniej lubiane przez kierowców zwierzę, kuna miałaby spore szanse na zwycięstwo. Wszystko dlatego, że ten futrzak, który czasem wygląda uroczo, a czasem jak rozciągnięta w poziomie nieślubna córka AI oraz nieudanych dzieł taksydermistów, wyjątkowo upodobał sobie wizytowanie zaparkowanych aut - często ze szkodą dla nich.

Zważywszy na fakt, że wchodzi ona do komory silnika - całkiem sporo. Poszarpanie materiałów wygłuszających jest bardzo denerwujące (znam temat z autopsji), ale mimo wszystko nie jest aż tak denerwujące jak unieruchomienie pojazdu z powodu uszkodzenia (przegryzienia) przewodów różnego typu.

Bo są wrednymi mendami Bo zwykle komora silnika oferuje im coś, czego mogą nie znaleźć w najbliższym otoczeniu - ciepło i bezpieczeństwo. Poza tym może je skusić zapach niektórych materiałów pod maską (szczególnie tych ekologicznych) lub... zapach pozostawiony przez lokalnego rywala, który był tam wcześniej.

Przede wszystkim: nie wolno ich zabijać, ponieważ kuny są pod ochroną. Najpewniejszym sposobem na brak problemów z kunami jest po prostu zamykany garaż, ale wiadomo, nie każdy ma do niego dostęp. Wyjątkowo popularne są natomiast odstraszacze szumnie nazywane ultradźwiękowymi. Jestem ich zdecydowanym przeciwnikiem, ponieważ znam ze dwa przypadki, gdy takie urządzenie właścicielowi auta nie pomogło, a po drugie... przecież te odstraszacze słychać. I jest to niesamowicie denerwujący dźwięk. I nie, wcale nie pociesza mnie to, że słyszę te ultradźwięki.

Z innych porad można wymienić m.in. umieszczenie metalowej siatki pod autem oraz odstraszanie chemiczne. Domową metodą tego ostatniego jest zawieszenie pod maską woreczka z... kostką WC. Nie zawsze jest to skuteczne, ale o dziwo bywa - mieliśmy kiedyś kłopot z regularnymi wizytami kuny w samochodzie (na szczęście zwierz niczego nie psuł w przypadku tego auta), więc pod maską wylądowała kostka. Wizyty się skończyły.

Nadal mało? Można spróbować umieścić pod maską sierść psa lub kota (skuteczność też raczej ograniczona) lub - jeśli to możliwe - koło auta zamontować czujnik ruchu sprzężony z lampą lub zraszaczami.

Jeśli wiemy, że kuna już w samochodzie buszuje, dobrze jest dokładnie umyć silnik - jednak większość osób powinna zostawić ten temat specjaliście, ponieważ brak odpowiedniego zabezpieczenia np. akumulatora może unieruchomić auto.

I tak niestety bywa w istocie. Sposobów na kuny jest wiele, ale skuteczność większości z nich jest ograniczona. Jedynym naprawdę pewnym zabezpieczeniem pozostaje garaż.

Łączę się w bólu z tymi, którzy tak jak ja go nie mają.

Zdjęcie główne: Mike aus dem Bayerwald, CC BY-SA 3.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0, via Wikimedia Commons

Na wstępie powiedzmy sobie, co w ogóle ten termin oznacza. Rozbieganie silnika wysokoprężnego oznacza niekontrolowany wzrost prędkości obrotowej, aż do zniszczenia jednostki napędowej - obroty są wyższe nawet od tych, na które pozwala ogranicznik. Przyczyną takiego zachowania silnika jest samozapłon oleju silnikowego, który trafia do komory spalania.

Tak naprawdę śladowe jego ilości zawsze są w komorze obecne - rzecz w tym, że śladowa ilość oleju w niczym nie przeszkadza i nie jest groźna. Rozbieganie jest jednak wywołane dużymi ilościami środka smarnego, który trafia do cylindrów.

Przyczyną najczęściej jest układ turbodoładowania. Turbosprężarka może być zużyta i przepuszczać olej silnikowy do układu dolotowego silnika. Nie jest to jednak jedyna potencjalna przyczyna, ponieważ nawet sprawne - nawet nowe! - turbo może wywołać rozbieganie jednostki napędowej - wystarczy, że wypchnie zgromadzony w chłodnicy intercoolera (chłodnicy powietrza doładowującego) olej, gdy tego jest w chłodnicy bądź rurach za dużo. Z tego względu przy wymianie lub naprawie turbiny jest niezmiernie ważne, by dokładnie wyczyścić przewody i intercooler (bądź intercoolery, jeśli jest ich więcej).

Co do zasady tak, ale w przypadku silników samochodowych jest to rzadsze niż w silnikach przemysłowych. Najczęściej takie sytuacje zdarzają się, jeśli mamy do czynienia z silnikiem zużytym, szczególnie jeśli mowa o pierścieniach tłokowych bądź uszczelniaczach zaworowych. Pewnym pocieszeniem może być fakt, że rozbieganie silnika wolnossącego zwykle przebiega mniej gwałtownie niż w silniku turbodoładowanym, ponieważ do silnika trafia mniej powietrza.

Trzeba uważać także w okolicach, gdzie w atmosferze poza powietrzem mogą być łatwopalne gazy. To też może poskutkować samozapłonem i rozbieganiem.

Daruj sobie przekręcanie kluczyka w stacyjce czy duszenie przycisku Start/Stop Engine. To nic nie da, a stracisz tylko cenny czas - jeśli bowiem proces już się rozpoczął, to z każdą chwilą sytuacja będzie coraz poważniejsza. Obroty silnika i ciśnienie w układzie smarowania będą wzrastać, a to będzie jeszcze zwiększać dopływ oleju do cylindrów. Pogarszać się będzie smarowanie, a wzrastać - temperatura. Lada chwila nastąpi zatarcie, a w skrajnych przypadkach może pojawić się pożar.

Silnik trzeba dosłownie zdusić. Sęk w tym, że jest to możliwe w zasadzie tylko w autach ze skrzynią manualną. Wrzuć najwyższy możliwy bieg (czyli zwykle 5. lub 6.) i - trzymając mocno wciśnięty pedał hamulca - gwałtownie puść pedał sprzęgła. Tego manewru sama skrzynia, jak i sprzęgło czy koło zamachowe mogą nie przetrwać, ale... to nadal mniejsze problemy niż całkowite zniszczenie silnika i potencjalne pojawienie się ognia.

Jeśli masz skrzynię automatyczną... obawiam się, że nie bardzo będzie co zbierać, ponieważ ani automat hydrokinetyczny, ani skrzynia dwusprzęgłowa nie pozwolą wykonać powyższej instrukcji. Można co prawda spróbować blokować dopływ powietrza do silnika, ale im nowszy silnik, tym szansa mniejsza - co więcej, używany przez ciebie materiał może zostać po prostu wessany do silnika. Istnieje też ryzyko poparzenia, a nawet odniesienia obrażeń w razie wybuchu silnika.

Inna opcja to skierowanie w dolot gaśnicy CO2, która jest nieinwazyjna dla części mechanicznych i ma szansę uspokoić silnik. Uwaga: typowa gaśnica proszkowa ABC wożona w samochodach się do tego celu NIE NADAJE, ponieważ nie odcina dopływu tlenu. Natomiast nawet gaśnica CO2, żeby skutecznie pomóc, powinna być raczej z tych większych - 2 kg CO2 ma szansę wystarczyć tylko jeśli zareagujemy precyzyjnie, natychmiast i, co ważne, nie przerywając strumienia. 5-7 kg znacznie zwiększa szanse, nie wspominając o gaśnicach jeszcze większych - te są jednak generalnie za duże i za ciężkie, by ktoś woził je w aucie.

To, że jeszcze go nie ma nie oznacza, że się nie pojawi - poza tym ewentualny wybuch silnika może poskutkować zanieczyszczeniem nawierzchni resztkami płynów eksploatacyjnych.

Owszem, zareagowanie na czas może uchronić go przed demolką - ale przerwanie procesu rozbiegania nie eliminuje przecież przyczyny jego wystąpienia. Dlatego auto musi zostać odholowane do mechanika i naprawione.

Ale najlepiej po prostu dbać o auto na bieżąco - to znacznie zmniejszy ryzyko rozbiegania silnika.

Wybierając się do Austrii, możesz wybrać drogę przez Czechy. Jeśli znasz już przepisy dotyczące winiet u naszych południowych sąsiadów, musisz pamiętać, że to nie wystarczy. W każdym z krajów korzystających z tego rozwiązania wygląda to inaczej. Kto potrzebuje winiety, gdzie je kupić i ile kosztują? Odpowiedzi na wszystkie pytania znajdziesz poniżej.

Winieta jest obowiązkowa dla wszystkich samochodów osobowych, motocykli oraz kamperów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Samochody ciężarowe ich nie potrzebują, ponieważ obowiązuje je opłata drogowa GO-Maut.

Fani starej szkoły będą zadowoleni, ponieważ w Austrii obowiązuje zasada „Stick or click”. To fraza, która znajduje się na oficjalnej stronie internetowej do kupowania winiet – asfinag.at. Oznacza, że kierowcy mogą zakupić winiety w formie naklejki na szybę lub w elektronicznie. Nie każdy chce płacić online, dlatego korzystanie z ponad 6000 punktów sprzedaży w Austrii i za granicą może być wygodniejsze.

Mapa punktów stacjonarnych znajduje się tutaj. Jeśli jednak nie chcesz tracić czasu na szukanie czynnych punktów i wolisz zakupić je elektronicznie, skorzystaj z asfinag.at lub aplikacji mobilnej ASFINAG. Wybierz rodzaj pojazdu i okres ważności winiety. Następnie uzupełnij informacje, takie jak kraj pochodzenia, tablice rejestracyjne i adres e-mail. Na końcu uiść opłatę.

Winieta powinna być przyklejona w widocznym miejscu na wewnętrznej stronie przedniej szyby. ASFINAG zaleca, by naklejać ją w lewym górnym rogu lub obok lusterka wstecznego. Nie należy naklejać winiety na przyciemnionej części szyby i używać taśmy klejącej. W przypadku motocykli zaleca się naklejenie na drążku lub zbiorniku paliwa. Winiety na torbie motocyklowej lub kufrze automatycznie się unieważniają.

W zależności od długości pobytu w Austrii, możesz wybrać winietę 1-dniową, 10-dniową, 2-miesięczną lub roczną. Ze względu na ochronę konsumentów winiety 2-miesięczne i roczne zakupione online są ważne dopiero po 18 dniach od zakupu. Winiety 1- i 10-dniowe mogą (ale nie muszą) być ważne od razu.

Winiety wprowadzono w 1997 roku, a ich obecna cena wygląda następująco:

Samochód (do 3,5 tony):

Motocykl:

Źródło: asfinag.at

Istnieje kilka tras, które nie wymagają winiety, ale nie dotyczy to ciężarówek o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. W rzeczywistości bezpłatne odcinki autostrad i tak mogą wymagać zakupu winiety. Wszystko zależy od tego, gdzie chcesz się udać. Przykładowo wjeżdżając do Austrii w Walserbergu można dojechać do Salzburga za darmo, ale jadąc dalej do Linz, trzeba zapłacić za przejazd.

Darmowe odcinki autostrad i dróg ekspresowych w Austrii:

W Austrii lepiej nie zapominać o winiecie, ponieważ mandat może nieźle uszczuplić wakacyjny budżet. Jeśli podczas kontroli okaże się, że nie masz winiety, możesz zakupić winietę zastępczą za 120 euro (ok. 511,40 zł) lub 65 euro (ok. 277 zł) za motocykl. Jeśli odmówisz nabycia winiety, możesz zostać ukarany grzywną w wysokości od 300 do 3000 euro.

To oznaczałoby o 1278,40 zł do 12 784 zł mniej na zwiedzanie, atrakcje i paliwo i nocleg. Nie warto kusić losu. Jeśli zakupisz winietę zbyt wcześnie, a jednak plany uległy zmianie, zawsze możesz dokonać zwrotu i otrzymać pieniądze w ciągu 14 dni. Te informacje wystarczą do całkowicie legalnego poruszania się po terytorium Austrii. Pozostaje obrać trasę i ruszać na urlop.

Dowiedz się więcej o opłatach drogowych:

Jeśli wiesz, jak działają winiety w Czechach i Austrii, pora dodać do tego Słowację. To kolejny malowniczy region, który może być dodatkowym punktem na mapie wakacyjnego eurotripu. Przedstawiamy wszystkie potrzebne informacje, dzięki którym nie wrócisz do domu z nieplanowanym mandatem. Dla kogo są winiety, jak je kupić i gdzie są potrzebne? Wszystkie odpowiedzi czekają poniżej.

Winieta na Słowacji jest potrzebna do korzystania z części dróg ekspresowych i autostrad. Obowiązkowo muszą zakupić ją osoby poruszające się:

Ważne: kat. M1 oznacza samochody osobowe i dostawcze do 3,5 tony. Z kolei kat. N1 to samochody ciężarowe do 3,5 tony.

Winieta musi zostać zakupiona przed wjazdem na płatne odcinki dróg ekspresowych i autostrad. Na Słowacji od kilku lat obowiązują e-winiety, ale wciąż można zakupić je stacjonarnie.

Stacjonarnie – winiety są oferowane przez większość stacji benzynowych, w samoobsługowych urządzeniach i dedykowanych punktach sprzedaży. Mapa dostępnych punktów znajduje się na oficjalnej stronie internetowej słowackiego rządu – eznamka.sk. Można płacić kartą i gotówką.

Internetowo – na tej samej stronie internetowej możesz kupić winiety online. Inną opcją jest dedykowana aplikacja mobilna eznamka. Wystarczy wybrać rodzaj winiety, termin aktywacji, podać dane pojazdu i zapłacić przelewem.

Po dokonaniu zapłaty dane pojazdu automatycznie trafiają do systemu, a potwierdzenie zakupu wysyła się na podany adres e-mail. System skonstruowano tak, że informacje o winiecie automatycznie znajdują się w rejestrze.

Na Słowacji obowiązują cztery rodzaje winiet:

Źródło: eznamka.sk

Należy pamiętać o winietach na przyczepy kat. O1 i O2, gdy łączna dopuszczalna masa całkowita zestawu (samochód + przyczepa) przekracza 3,5 tony. Ceny winiet są takie same.

Autostrady:

Drogi ekspresowe:

Autostrady:

Drogi ekspresowe:

Na Słowacji znajduje się wiele bezpłatnych odcinków, ale i tak nie warto ryzykować mandatem. Wystarczy kilka euro, by przejechać bez stresu, a wysokość kar jest ustalana w zależności od powiatu. Zazwyczaj wynoszą 150 euro (ok. 639,50 zł) i mogą zmaleć do 100 euro (ok. 426,30 zł), jeśli zostaną uregulowane przez 15 dni od wystawienia. W krytycznych przypadkach kara może sięgnąć 600 zł euro (ok. 2558,60 zł).

Nie pozostało mi nic innego, jak życzyć prajem ti peknú dovolenku!

Więcej o opłatach za autostrady przeczytasz tutaj:

www.edalnice.cz - oto jedyna prawdziwa, oficjalna strona, na której kupisz winiety do Czech za tyle, ile powinny kosztować. Można ustawić język polski. Jeśli masz ochotę przepłacić albo dać się wyrolować, śmiało szukaj innych stron - a ich właściciele też cię poszukają, ale po czesku.

Winiety można kupić też na czeskiej poczcie, na niektórych stacjach benzynowych albo w kioskach przy granicy. Ale mamy rok 2025, wygodniej i zazwyczaj taniej jest załatwić to wszystko przez internet, np. z telefonu, jedząc kanapkę na postoju. Wpisuje się numer rejestracyjny, płaci i gotowe.

Nie - nie tylko nie trzeba, ale i się już nie da, bo od 2021 roku winiety do Czech są wyłącznie elektroniczne. To ucieszy estetów. Sąsiedzi nie będą za to widzieli, że byliście zagranico.

Nie ma znaczenia, czy będziesz w Czechach tylko przejazdem (np. w drodze do Chorwacji) czy wybierasz się na urlop tylko do tego kraju - winieta raczej ci się przyda.


Nie jest jednak obowiązkowa dla każdego kierowcy, który przekracza czeską granicę. Winietę trzeba kupić, jeśli chcecie wjeżdżać na płatne odcinki autostrad. Zakładam, że tak właśnie jest. Można próbować je omijać, mocno wydłuża to jednak czas jazdy i wymaga uważnego planowania trasy. Jeśli wpadacie tylko do Cieszyna na smażeny syr albo do Karwiny na zakupy - winieta najpewniej wam się nie przyda. Ale jeśli chcecie szybko dostać się na weekend do Pragi albo jak najprędzej zostawić za sobą Czechy, bo marzycie już o wietrze znad Adriatyku i cevapcici - kupcie ją. Bezpłatne odcinki (i koniec płatnego) są oznaczane przekreślonym symbolem pod znakiem drogowym z rysunkiem autostrady. Na stronie edalnice.cz można zobaczyć mapę płatnych odcinków i upewnić się, czy będziecie przez któryś jechać.

Wjazd bez winiety raczej się nie opłaca. Kiedyś można było mieć farta i uniknąć patrolu, ale teraz naprawdę często rozmieszczono kamery sprawdzające, czy dany numer rejestracyjny jest w systemie. Można też dostać mandat od patrolu stojącego np. na parkingu, gdy pójdziecie po kanapkę na stację. Taka „oszczędność” kosztuje 5000 CZK, czyli prawie 900 zł.

-motocykliści (niezależnie od kraju rejestracji, nie trzeba nic zgłaszać)
-kierowcy aut zabytkowych (również tych zarejestrowanych w Polsce, ale trzeba dokonać zgłoszenia)
-kierowcy aut elektrycznych albo wodorowych (również tych zarejestrowanych w Polsce, ale trzeba dokonać zgłoszenia)

Jak zgłosić przejazd zabytkiem albo elektrykiem? Na często wspominanej przez nas dziś stronie edalnice.cz trzeba wypełnić wniosek, załączyć skan dowodu rejestracyjnego z odpowiednim wpisem albo innego dokumentu potwierdzającego status auta zabytkowego/elektrycznego, a potem czekać na akceptację. Czyli warto się za to zabrać trochę wcześniej. Spontaniczny pomysł typu „pojedźmy jutro klasykiem do muzeum Tatry” brzmi doskonale, ale może wiązać się z koniecznością zakupu winiety (zależy, którędy jedziecie).

Zwolnione są także pojazdy służące do przewozu dzieci chorych na nowotwór złośliwy lub białaczkę. W razie kontroli drogowej wystarczy okazać orzeczenie lekarskie lub inne zaświadczenie wydane przez placówkę medyczną.

Od stycznia zrobiło się drożej, więc nie mam dla was wspaniałych wiadomości. Ceny dla aut osobowych są następujące:

Winieta 1-dniowa:
 -200 CZK (ok. 35 zł)

Winieta 10-dniowa:
 -270 CZK (ok. 47 zł)

Winieta 30-dniowa:
 -430 CZK (ok. 75 zł)

Winieta roczna:
 -2 300 CZK (ok. 400 zł)

W przypadku aut hybrydowych (emisja CO2 do 50 g/km) ceny są niższe. Można z nich skorzystać również w przypadku auta zarejestrowanego w Polsce. Nie trzeba nic zgłaszać, ale należy zadeklarować zniżkę przy wyborze winiety (eko-wariant). System eDalnice nie weryfikuje automatycznie emisji. Ceny wyglądają następująco:

1-dniowa – 50 CZK (ok. 8,60 zł)
10-dniowa – 70 CZK (ok. 12,01 zł)
30-dniowa – 110 CZK (ok. 19 zł)
Roczna – 610 CZK (ok. 105 zł)

Jak widać, hybrydą jeździ się znacznie taniej. Niezależnie od typu auta, trzeba uważać na czas obowiązywania winiety. Jeśli jedziecie na dwutygodniowy urlop np. do Chorwacji, do Włoch, nad Balaton czy do innego rejonu, do którego wygodnie dojeżdża się przez kraj naszych południowych sąsiadów, winieta 10-dniowa nie wystarczy. Trzeba więc albo kupić dwie jednodniowe, albo za prawie tyle samo 30-dniową. Ta druga opcja może być lepsza, bo gwarantuje zapas na wypadek np. awarii na czeskich drogach albo noclegu po drodze.

Jeśli np. wasz kamper tyle waży, macie pewien problem. W Czechach takie wozy są bowiem traktowane jak pojazdy ciężarowe i nie obowiązują w ich przypadku winiety, a myto elektroniczne. Opłaty za przejazd po płatnych odcinkach naliczane są za każdy kilometr, trzeba zarejestrować się w systemie, załatwić sobie urządzenie pokładowe, zawrzeć umowę z operatorem i w ogóle włożyć w taki przejazd więcej wysiłku i pieniędzy.

Wszystko zależy od tego, czy szybko zorientowałeś się w swoim błędzie. Według nowych, łagodniejszych przepisów (obowiązują od marca zeszłego roku), masz 60 minut od wjazdu na płatną drogę, żeby legalnie zakupić winietę online. Data jej startu musi być ustawiona na trwający już dzień, a nie np. na kolejny (zwróć na to uwagę). Jeśli minęło więcej czasu, pogódź się z myślą o nadchodzącym mandacie. Późniejszy zakup nie unieważnia wcześniejszego przewinienia.

Jeśli chcesz jeszcze poczytać o winietach, śmiało klikaj: