Jedni są wyznawcami Muska, inni patrzą sceptycznie na jego kolejne wystąpienia, ale trzeba przyznać, że Elon potrafi zrobić szum wokół swoich produktów. Nie wydał dolara na kampanię reklamową, a o jego najnowszym pomyśle pisali wszyscy. I w dwa dni po prezentacji pochwalił się, że zebrał już 146 tys. zamówień na swojego pickupa. 

A z wpisu z ostatniej nocy można wyczytać, że dobił do 200 tys.

Żeby złożyć zamówienie na ten pojazd wystarczy wpłacić 100 dolarów, które w razie rezygnacji będą w całości zwrócone na konto. Wyobrażam więc sobie, że wiele osób mogło wpłacić tę setkę dla beki, albo żeby móc się pochwalić znajomym, że oni już zamówili. Musk zapowiada start produkcji na koniec 2021 r., można zaszaleć i zamówić najmocniejszą wersję, która pojawi się jeszcze później. Widać potrzebował takiego szumu, bo zaliczka na Model 3 wynosi 1000 dolarów, a na bliższy produkcji Model Y - aż 2500.

Elon chwali się też umiejętnościami Cybertrucka w przeciąganiu Forda F150. Obciążonego setkami kilogramów akumulatorów słonia z kabiną z grubej stali, którego masa wciąż pozostaje zagadką, zestawił z tylnonapędowym pickupem z pustą paką. Mega imponujący wynik. 

Peter Blackert - inżynier pracujący dla Forda, a prywatnie projektant samochodów z klocków Lego, który o swoich projektach wydał już nawet książkę, pokazał na swoim koncie na Flickr pierwszy model Cybertrucka z klocków Lego. 

Pewnie gdy dopracuje projekt, będzie można kupić instrukcję i złożyć go sobie samemu.

Blackert zaprojektował auto, posadził nawet na pace quada, a na jednej z grafik dołożył nawet samego Muska. 

Jeśli ktoś ma zdolności w tworzeniu modeli, to podpatrując ten projekt już może zabrać się do pracy. Albo może też kupić model 3d i wrzucić go sobie na drukarkę. Kosztuje to dokładnie tyle samo co zaliczka na prawdziwe auto, ale przynajmniej nie trzeba czekać na odbiór minimum dwa lata. 

A dla tych, którzy nie mają drukarki 3d i nie brylują w budowaniu z klocków Lego mamy najprostsze rozwiązanie:

Można wydrukować, wyciąć i próbować skleić. Ktoś, kto to narysował prawdopodobnie nie był orłem z matmy i zapomniał o co chodziło w twierdzeniu Pitagorasa. Podpowiem: przyprostokątna i przeciwprostokątna w trójkącie prostokątnym nie są tej samej długości, więc nie zejdą się ze sobą kiedy będziesz próbować je skleić. Ewentualnie miał do czynienia z pierwszymi dziełami Muska i w swojej pracy chciał odwzorować szczegółowo jakość spasowania ich elementów. W takim wypadku nie mamy zastrzeżeń. 

Mówi wam coś nazwa SSC Ultimate Aero TT? Nie? A Bugatti Veryon? Z tą drugą z pewnością jesteście zaznajomieni i pamiętacie, że francuskie auto popędziło w 2005 z prędkością 408.47 km/h, aby zostać okrzykniętym najszybszym fabrycznym samochodem świata. Mało kto pamięta, że dwa lata później ów rekord został wyszarpany z rąk Francuzów przez Amerykanów. 13 września 2007 roku Rick Doria pojechał 412.28 km/h i na jakiś czas SSC Ultimate Aero TT stał się najszybszy.

Należy powiedzieć to wprost. Przy cudzie techniki, jakim był Veyron, to amerykański „bolid” wyglądał jak tani kit-car. Taka trochę podróbka Lamborghini Diablo, ale słabo wykonana. Tyle tylko, że za plecami kierowcy i pasażera nie pracowało żadne włoskie V12, a podwójnie turbodoładowane amerykańskie V8 o mocy grubo ponad 1000 KM. Tyle wystarczyło - firma SSC zdobyła rekord, ale nie miała łatwego życia. Ultimate Aero nie został komercyjnym sukcesem. Jego następca zapowiadał się zjawiskowo, ale skończył bardzo źle. Chyba wszyscy nadal pamiętamy historię bicia rekordu przez SSC Tuatara.

Sądziłem, że jest gdzieś w muzeum, a dookoła niego stoją flagi Stanów Zjednoczonych. W końcu ten pojazd jest dumą narodową w krainie pomarańczowego prezydenta. Było inaczej, bo auto trafiło w prywatne ręce i słuch o nim zaginął, aż do teraz. Znany amerykański Youtuber napisał właśnie o nim w swoich social mediach. Tavarish podał, że auto zostało zniszczone. Oto jego słowa:

Nie znamy motywacji właściciela. Nie wiemy dokładnie, dlaczego postanowił oddać samochód do „niszczarki" ku uciesze gapiów. Mogę się jedynie domyślać, co było powodem. Nie będę się rozpisywał na ten temat, bo wiem, że wy myślicie to samo.

Cóż, Stany Zjednoczone mają ostatnio tendencje do wykonywania dziwnych ruchów. Dotyczy to zarówno skali makro, jak i skali mikro. Ciekawe, do której kategorii należy zaliczyć zniszczenie dobra narodowego w postaci rekordzisty prędkości…

Czytaj więcej:

W mediach społecznościowych popularność zdobywają nagrania z niezwykle wąskim samochodem poruszającym się w eskorcie gromadki ludzi. Auto jest nazywane przez internautów "samochodem Mike'a Wazowskiego", z powodu pojedynczego reflektora z przodu, nawiązując do postaci z filmu "Potwory i Spółka" o jednym oku.

Okazuje się, że tym autem jest Fiat Panda I, zaś nagrania pochodzą z miejscowości o nazwie Pandino w prowincji Cremona w północnych Włoszech, gdzie tradycyjnie odbywają się zloty miłośników Fiata Pandy. Tam zjawił się pewien włoski miłośnik motoryzacji, prezentując swoje dzieło.

Wąska Panda ma zaledwie 50 cm szerokości - to o niemal metr (dokładnie 98 cm) mniej, niż gdy wyjechała z fabryki.

Żeby owy samochód wykonać, trzeba było wyciąć spory kawałek ze środka samochodu - zarówno nadwozia, jak i podwozia, wraz z elementami jak zderzaki, maska czy pokrywa bagażnika. Skrajne kawałki następnie ze sobą połączono, tworząc mimo wszystko spójnie wyglądający projekt, z ręcznie wykonanymi szybami z pleksiglasu. Moim ulubionym detalem jest jeden reflektor z dwoma kierunkowskazami tworzącymi namiastkę pasa przedniego - wygląda trochę jak jakaś jednooka kryptyda. Podobnej przeróbki co nadwozie doznało również wnętrze, gdyż znajdziemy w nim jeden fotel, choć również z wyciętym środkiem - tak, żeby zmieścił się w ultra wąskim wnętrzu.

Tak jak widać na filmach, Panda porusza się samoczynnie. To zasługa silnika elektrycznego, choć twórca nie podaje, gdzie dokładnie go zamontował, oraz ile mocy on generuje. Możemy się za to dowiedzieć, że Panda posiada większość oryginalnej instalacji elektrycznej.

W ten sposób powstał pierwszy samochód, w którym możesz jeździć z dwoma zimnymi łokciami. Być może również pierwszy samochód, który żeby pokonać jakiś zakręt samemu, potrzebowałby co najmniej bocznych kółek jak od roweru.

Więcej dziwnych samochodów znajdziesz tutaj:

Twórcą okazuje się włoski twórca internetowy, posługujący się pseudonimem (jeśli można tak to nazwać) "tutti pazzi per marazzi". Znaczy to mniej więcej "wszyscy mają bzika na punkcie marazziego", gdzie "marazzi" w niektórych regionach na północy Włoch, jest swoistym synonimem polskiego określenia "wariat".

Do wytłumaczenia genezy powstania wąskiej Pandy, idealne będzie polskie powiedzenie "potrzeba matką wynalazków". Twórca tłumaczy, że jego projekt jest odpowiedzią na obecnie działania Fiata, który tworzy Pandy coraz większe, a zgodnie z plotkami, kolejne modele będą jeszcze dużo dłuższe, niż dostępna już w sprzedaży Grande Panda. Natomiast, kiedy chciałbyś Pandy węższej - wyjdziesz z salonu z kwitkiem. A on chciał węższą, więc musiał ją sobie zrobić samemu.

Tak ekstremalne przeróbki Fiata Pandy I nikogo we Włoszech nie dziwią. Na Półwyspie Apenińskim ten samochód jest traktowany mniej więcej tak, jak u nas Polski Fiat 126p, który był w naszym kraju bazą do wielu zaskakujących projektów. Wąska Panda nie jest nawet pierwszym, gdzie z samochodu wycięto tak duży kawałek nadwozia - w ubiegłym roku internet obiegły nagrania włoskiej grupy zapaleńców Carmagheddon, który swoją Pandę skrócili.

Wanner Reisemobile, rodzinna firma firma produkująca kampery z Dettingen unter Teck w Badenii-Wirtembergii ma już dekady doświadczenia w konwersji samochodów na kampery. Ich najbardziej znanym modelem jest Silverdream, bazujący na najlepszym, dużym samochodzie dostawczym z Niemiec - Mercedesie Sprinterze. Jest on dostępny w 10 różnych odmianach z bardzo wieloma opcjami konfiguracji, dzięki czemu zdobył niemałą popularność pośród amatorów kempingu za Odrą.

W nawiązaniu do popularnego produktu, teraz wypuściła Mini Silverdreama - mniejszego brata, który zaskakuje swoją praktycznością, na małej powierzchni użytkowej.

Za bazę do stworzenia Mini Sliverdreama posłużył popularny w Japonii kei-van - Mazda Scrum, a dokładniej egzemplarz z 2009 r. Napędza ją silniczek o „przepisowej” pojemności 0,66 l, którego moc jest przenoszona za pośrednictwem manualnej skrzyni biegów na obie osie. Rozmiary też są zgodne z japońskimi regulacjami dla aut najmniejszych - 3,4 m długości i 1,5 m szerokości.

Scruma poddano jednak pewnym modyfikacjom, żeby zrobić z niego pełnoprawnego kampera. Teraz jest to w pełni funkcjonalny samochód mieszkalny, z wyposażoną kuchnią i sypialnio-jadalnią. Na dachu zamontowano unoszony dach w formie namiotu, który pozwala na podwyższenie samochodu z zewnątrz do 2 m, dzięki czemu w małej Mazdzie (a dokładniej części kuchennej) można stanąć wyprostowanym. Co jeszcze bardziej imponujące, w aucie tak krótkim jak Mazda Scrum mogą spać dwie osoby w pozycji wyprostowanej.

Jeśli chodzi o wyposażenie, Mini Silverdream również ma się czym pochwalić. W całym wnętrzu znajdziemy kieszonki z siatki, rozkładany pojemnik na kuchenne utensylia, 15-litrową minilodówkę (pełniącą także funkcję trzeciego miejsca siedzącego), czy panele słoneczne na dachu, generujące 500 W energii. Energią od boga Ra, w samochodzie zasilane są światła, lodówka, jednopalnikowa kuchenka indukcyjna, przenośną stację zasilania i cztery wentylatory, które utrzymują świeże powietrze w środku. Głównym źródłem ogrzewania jest grzejnik gazowy, choć znalazło się miejsce także dla grzejnika elektrycznego, gdy chce zaoszczędzić pieniądze na benzynie.

Jednak niewiele jest wspominane o toalecie. W niedawnym wywiadzie którego udzielili twórcy, powiedzieli o małym, ukrytym sedesie, jednak nie wskazano jego położenia. Nie wiadomo również, ile pojemności może mieć zbiornik na wodę, jednak to co widzimy pod kuchennym blatem ma ok. 5-10 l.

Więcej kamperów znajdziesz tutaj:

Mini Silverdreama publicznie zaprezentowano na targach CMT Stuttgart 2025, gdzie został największą atrakcją. Znany jest również w sieci, gdyż jego twórca Max Wanner założył poświęcony autu profil na platformie TikTok. Ze względu na rozmiar, mimo wciąż dużej praktyczności, Mini Silverdream nie jest zaprojektowany do dłuższych wyjazdów. To kompaktowe rozwiązanie na spontaniczne weekendowe wypady za miasto. Jako, że pojazd służący za bazę jest importowany z Japonii, ma on kierownicę po prawej stronie; ale zarówno Max, jak i jego siostra-wspólniczka Lisa deklarują, że to nie przeszkadza na drodze, ponieważ kei-van jest bardzo wąski.

Kamper jest konstrukcją jedyną w swoim rodzaju - dosłownie, bo to co widzimy na zdjęciach i TikTokach to jedyny egzemplarz. Rodzeństwo Wanner na razie nie planuje wprowadzenia go do produkcji w swojej firmie, czy chociażby budowy drugiego na specjalne zamówienie zewnętrznego klienta. Służy on przyciągnięciu większej uwagi do swojego flagowca - dużego Silverdreama - i pokazania możliwości konstrukcyjnych Wanner Reisemobile.

Jeżeli jednak założymy, że Mini Silverdream wejdzie do seryjnej produkcji, może być on dość drogi. Wannerowie twierdzą, że budowa kampera kosztowała ich około 40-50 tys. euro (171-214 tys. zł), co jak na małego kampera jest całkiem sporą kwotą - ale normalną jak na koncept stworzony w jednym egzemplarzu.

Uzbekistan to kraj, który motoryzacyjnie kojarzy się głównie z samochodami marki Daewoo, gdzie zostały one samochodami narodowymi, a tamtejsza poczta emituje znaczki z Nexią i Matizem. Jednak teraz uwagę motoryzacyjnej gawiedzi przyciągnęła najdroższa tablica rejestracyjna w historii kraju.

Została ona sprzedana na internetowej aukcji. Jej cena wzrosła w dość szybkim tempie, gdyż w ciągu dni z poziomu 187,5 mln sumów (55 tys. zł), do wartości niemal dzięwięciokrotnie wyższej - 1,56 mld sumów (457,5 tys. zł). Przyczyną tak wysokiej ceny miały być nietypowy układ i... bardzo estetyczne numery - 10 777 ZZZ.

Nabywcą tablic okazuje się pewna firma z obwodu taszkenckiego. Zgodnie z prawem w Uzbekistanie, musi teraz zapłacić pełną sumę wraz z kosztem wprowadzenia do ewidencji uzbeckiej służby bezpieczeństwa ruchu drogowego, i umieścić na samochodzie w ciągu maksymalnie pięciu dni roboczych. W przeciwnym razie transakcja zostanie anulowana, a uczestnik będzie musiał zapłacić grzywnę za niedostosowanie się do zasad. Podobne przypadki odnotowano już wcześniej, gdy zwycięzcy nie dokończyli czynności po zakupie.

Oczywiście, choć w tym centralnoazjatyckim kraju jest to absolutny rekord, to na skalę światową jest to skromna kwota. W Hongkongu sprzedano tablice rejestracyjne o numerach numerze „R”, za równowartość 14 mln zł. Rok temu w Australii tablicę rejestracyjną z numerami „20” sprzedano za równowartość ponad 4 mln zł. Tyle, że w Uzbekistanie nie jest tak fajnie i bogato jak tam.

Więcej o tablicach rejestracyjnych przeczytasz tutaj:

Według WageIndicator Foundation, średnia miesięczna pensja w Uzbekistanie w 2024 r. wyniosła 5 360 900 somów. Problem jednak w tym, że duża część mieszkańców tego kraju zarabia znacznie poniżej tej średniej, zawyżanej przez urzędników państwowych, czy specjalistycznych pracowników z zagranicy. Znacznie bliżej im do płacy minimalnej, która w Uzbekistanie w 2025 r. wynosi 1 155 000 somów miesięcznie. Sytuacja gospodarcza w tym kraju systematycznie poprawia się od czasów rozpadu ZSRR, choć wciąż targają nim różne problemy - np. dopiero w 2018 r. prawnie zakazano pracy przymusowej (w tym dzieci).

I tu nagle przychodzi firma ze stolicy kraju, która wydaje na tablicę rejestracyjną 1,56 mld sumów - czyli lekko licząć ok. 1350 pensji minimalnych. Czy są mądrzejsze sposoby na wydawanie takich sum pieniędzy? Z pewnością, chociaż obecnie w Uzbekistanie na popularności zyskują drogie „tablice rejestracyjne premium”, o innym układzie, niż ten ustalony przez prawo. Są one całkowicie legalne - działają na podobnej zasadzie, co nasze tablice indywidualne. A jak ktoś hołduje zasadzie „lans ponad wszystko”, to nie ma lepszego sposobu na popisywanie się na ulicach Taszkentu. Szkoda tylko, że dostrzegą to głównie policjanci wypisujący mandat.

Passat pełni w naszym kraju wiele ról. Przede wszystkim jest symbolem prestiżu (cringe noises), ale to tylko wierzchołek góry lodowej. Przez lata był już wszystkim, jednak jeszcze nie widziałem, aby był lawetą. Aż do dziś.

Samochód jest ogłoszony na szwedzkim Marketplace. Jest to dzieło Roberta Solstada. To przedsiębirca, który buduje tego typu projekty na zamówienie. Na jego stronie można nabyć gotowe dwuosiowe konstrukcje ramowe pod załadunek pojazdów. Te następnie są łączone z połową samochodu osobowego. Domyślam się, że wymogiem jest, aby był to pojazd z przednim napędem. Co ciekawe firma ma długą historię. Na swojej stronie chwali się, że zaczęła przerabiać samochody w 1987 roku. Rzekomo pierwszy egzemplarz na bazie Saaba 99 nadal jeździ.

Solstad podaje, że jego konstrukcja może bezpiecznie poruszać się z prędkościami do 120 km/h a jej ładowność waha się od 1500 do 1900 kg. Ceny podwozi zaczynają się od 15 zł. Najdroższa cena na stronie to ok. 30 tys. zł. Są to kwoty bez podatków oraz przede wszystkim bez kosztów konwersji.

Konstrukcja dostarczana przez rodzinę Solstadów zawiera nie tylko ramę, ale także koła, hamulce i zawieszenie z regulacją wysokości. Większość projektów, których zdjęcia znajdują się na stronie producenta to Saaby. Wśród nich są lawety, skrzyniowiec, karetka, a nawet 3-osiowa limuzyna.

To Volkswagen Passat B8. W ogłoszeniu nie ma podanych zbyt wielu informacji. Wiadomo jednak, że pod maską jest silnik 2.0 TDI. Z kolei nośność lawety to 1850 kg, i można się nią poruszać z prawem jazdy jazdy kat. B.

Na zdjęciach samochód wiezie na plecach Saaba. I chyba w tym upatruje sensu tej konstrukcji. Wożenie Saaba na Passacie znacznie zwiększa szansę, że ów Saab będzie dojeżdżał wszędzie bez awarii.

Jaka cena? Ta nie została podana, ale wierzę, iż nasi komisiarze uznają go za eksponat wybitny, bezcenny i samochód trafi do Polski. Nie oszukujmy się, przecież tutaj jest jego miejsce.