Jutro poznamy przyszłość Nissana, ja znam ją już dziś

Dziwnym trafem komunikat na temat przyszłości Nissana został poprzedzony przez dzisiejszy obszerny elaborat na temat przyszłości Renault. Francuska marka ma świetną pozycję w Europie i absolutnie nie zamierza jej tracić. Wkrótce zaprezentuje jakiś milion nowych, elektrycznych modeli, w tym nowego Megane w stylu SUV oraz małe auta nawiązujące wyglądem do Renault 4 i Renault 5. Nie mogę się doczekać, uwielbiam oba te samochody. No ale co z przyszłością Nissana?

Juke'a, Qashqaia i Leafa. Jest jeszcze Micra, ale nikt jej nie kupuje, sprzedaż jest 9-krotnie niższa niż Renault Clio. Jest jeszcze X-Trail, ale to model schodzący. No i jest nadchodzący elektryczny crossover Ariya. I to już wszystko. Od jakiegoś czasu Nissan zapowiada pojawienie się w Europie modeli z systemem e-Power, czyli napędzanych silnikiem elektrycznym ładowanym przez silnik spalinowy. Na ten moment w ofercie znajduje się zero samochodów z tym rozwiązaniem. Domyślam się dlaczego: ono nie oszczędza CO2 w taki sposób, jaki by tego oczekiwano. Nissan Note z e-Power faktycznie ma szokująco niskie spalanie, w okolicach 3,3 l/100 km – według normy azjatyckiej. Daje to 62 g CO2 na km. W 2022 r. ma wjechać Qashqai z e-Power, jakieś 4 lata po zapowiedzi wprowadzenia tego systemu do Europy i pewnie będzie emitował o wiele więcej. Honda CR-V z hybrydą o podobnej konstrukcji emituje 151 g/km. A limit to 95. Niech Qashqai zdoła zejść do 125 – to nadal dużo za dużo.

Tak, będzie – ale nie wróżę mu wielkiego sukcesu. Przychodzi późno na zatłoczony już rynek, gdzie zmierzy się z produkcjami typu BMW iX3, Mercedes EQC, Hyundai IONIQ5, Kia EV6, Ford Mustang Mach-E i inne. Bez dużej sprzedaży nie ma znacznej redukcji CO2. Nissan Leaf ma podobny problem: kiedyś był właściwie jedynym autem elektrycznym na rynku poza Teslą, teraz mierzy się już z kilkunastoma rywalami. Zresztą to samo jest z Qashqaiem: kiedy był jedynym crossoverem (lub jednym z nielicznych), ocierał się o europejskie Top 5. Teraz dalej dobrze się sprzedaje, udało się już upchać 10 tys. sztuk, ale szału nie ma. Najlepiej sprzedają się crossovery marki Volkswagen. W samym maju sprzedało się 18 tys. sztuk T-Roca. 

Leaf jest w połowie swojego cyklu życia. Zadebiutował na początku 2018 r. i pewnie wytrzyma w ofercie do 2024 r. Po drodze pewnie przejdzie lifting. Czy dostanie następcę? Śmiem wątpić. Świeży jest Juke, ale nie bardzo oszczędza CO2, więc albo trafi go e-Power i będzie emitował 95 g/km, albo mu dziękujemy. Qashqai ledwo co wpadł, ale emituje zbyt dużo dwutlenku, bez wersji zelektryfikowanej będzie raczej wpędzał Nissana w kary a nie generował zyskowność. Przyszłość rysuje się więc w dość szaroburych barwach. Wprawdzie 5 pierwszych miesięcy roku 2021 było dla Nissana całkiem niezłe, bo sprzedało się 114 tys. pojazdów, co daje mu drugie miejsce wśród producentów japońskich w Europie – ale to nie wystarczy, bo poza sprzedażą liczy się jeszcze emisja CO2. Nissan jest w tej materii średniakiem. Nie wyróżnia się ani na plus, jak Toyota, ani na minus, jak Land Rover. To wystarczy na teraz, ale nie wystarczy w perspektywie 5-7 lat, a na tyle mniej więcej do przodu trzeba planować, jeśli chce się liczyć na rynku.

Mając na uwadze ton maila – a znam się odrobinę na korporacyjnych mailach i ich wydźwięku – Nissan zapowie, że bardzo mu przykro, próbował, ale się nie udało i pożegna europejski rynek w 2025 r. Będzie to zgodne z wcześniejszymi zapowiedziami co do podziału świata między poszczególne marki aliansu Nissan-Renault-Mitsubishi: Renault ma atakować Europę i Indie, Nissan – USA, Chiny i Japonię, Mitsubishi – Azję Południowo-Wschodnią. Zatem radzę kupować Nissany, bo szybko staną się youngtimerami, a fanom Nissana życzę, żeby moje przewidywania się nie sprawdziły.