Jeden z najfajniejszych sedanów stał się jednym z najfajniejszych kombi. I jest do kupienia

Segment dużych, szybkich sedanów nie jest w motoryzacji niczym nowym, choć przez wiele lat modele o najpotężniejszych silnikach można było zarazem zaliczać do grupy najbardziej luksusowych. Potem przyszła kolej na tworzenie pełnokrwistych aut sportowych, tyle że przebranych w bardziej praktyczne, 4-drzwiowe nadwozia.

W Europie ten segment kojarzony jest głównie z producentami niemieckimi. BMW M5, ale też np. Mercedes W124 500 E (/E 500) i potem E-klasy w wersjach AMG, a także Audi S6/RS 6 - to one zwykle przychodzą nam pierwsze do głowy, gdy ktoś zapyta o szybkiego sedana. A Opel? Hehe, paaaanie, jaki Opel, z czym do ludzi!

Na Wyspach Brytyjskich znany jako Vauxhall Lotus Carlton, a w Europie kontynentalnej jako Opel Lotus Omega (lub po prostu Lotus Omega), był odpowiedzią na niemieckie propozycje w tym segmencie i przy okazji próbą zapewnienia większego prestiżu Vauxhallowi (i przy okazji Oplowi). Miało w tym pomóc przejęcie Lotusa przez General Motors, które miało miejsce w 1986 r.

Gdy Lotus skończył już odprawiać swoją magię nad Vauxhallem Carlton (czyli Oplem Omegą A), wyszedł z tego potwór. Pod maską czekał rozwiercony z 3 do 3,6 l silnik Opla, uzbrojony w dwie turbosprężarki Garrett T25. Podczas gdy Mercedes 500 E osiągał 326 KM a BMW M5 tylko 315 KM (wariant 340-konny pojawił się w 1992 r.), poczciwy Opel Omega po kuracji sterydami z Norfolk rozwijał... 377 KM, do tego 557 Nm. W tym czasie General Motors nie miał żadnej skrzyni biegów, która poradziłaby sobie z przesyłaniem tego wszystkiego na asfalt... żadnej prócz jednej. Dlatego też Opel Lotus Omega dzielił 6-biegową przekładnię z Chevroletem Corvette ZR-1. Dyferencjał z ograniczonym poślizgiem zapożyczono z 8-cylindrowego Holdena Commodore.

Pojazd był w stanie rozpędzić się do 100 km/h w 5,4 s i rozpędzać aż do... 285 km/h, co producentom niemieckim było nie w smak - i to nie tylko tym, którzy zgodzili się ograniczać prędkość maksymalną swoich modeli do 250 km/h. Nowy sedan był szybszy nawet od Ferrari 348 i od Porsche 911. Nie ugięto się jednak pod presją wszystkich dookoła i ogranicznika prędkości maksymalnej nie wprowadzono, dzięki czemu Opel Lotus Omega był nie tylko przez jakiś czas najszybszym sedanem świata, ale również najszybszym drogowym Lotusem w historii. Nawet produkowany do 2004 r. Esprit V8 rozpędzał się do 282 km/h. Jeśli się nie mylę, to na szybszego seryjnego Lotusa trzeba było czekać aż do... 2015 r., kiedy pojawiła się Evora 400, osiągająca (w wersji z manualną skrzynią biegów) równe 300 km/h.

Seryjne zawieszenie Omegi było na przełomie wieków chwalone przez prasę motoryzacyjną, ale Lotus zmodyfikował je, dzięki czemu auto było stabilniejsze przy wysokich prędkościach. Zastosowano tu także system samopoziomowania z modelu Senator. Z Senatora pochodziła także przekładnia kierownicza ze wspomaganiem, którego siła była zależna od prędkości samochodu. Niestety, wbrew planom Lotusa nie udało się zastosować układu bazującego na przekładni zębatej - na przeszkodzie stanęły m.in. koszty. Dlatego Opel Lotus Omega dysponował ślimakową przekładnią kierowniczą. Za hamowanie odpowiadał układ firmowany przez AP Racing, a 17-calowe obręcze Ronal uzbrojono w ogumienie Goodyeara.

Nad Lotusem Type 104 - takie nosił wewnętrzne oznaczenie - debatował nawet brytyjski rząd, na co miał wpływ fakt, że jednym z takich aut - podobno do dziś zresztą nieodnalezionym - przeprowadzono na początku lat 90. szereg napadów rabunkowych, a policja nie była w stanie nic z tym zrobić. Po prostu służby nie dysponowały czymkolwiek, co równałoby się osiągami z szybkim sedanem - większość stróżów prawa jeździła Austinami Metro, które nie rozpędzały się nawet do 160 km/h. Były nawet sugestie (czy wręcz próby) wprowadzenia zakazu używania tego modelu. Używania, a nie produkcji - cała sprawa była bowiem powiązana właśnie z opisanymi powyżej napadami, a te miały miejsce na przełomie 1993 i 1994 r., podczas gdy produkcję auta zakończono w 1992 r.

A co postanowił, to zrealizował. Dowód tego można znaleźć w tej chwili na eBayu, gdzie auto wystawiono na sprzedaż. Nie jest pewne, czy to jedyny na świecie Vauxhall Lotus Carlton w wersji kombi, ale z pewnością nie ma ich więcej niż kilka. Samochód powstał na bazie seryjnego Carltona w wersji kombi, a za dawców części posłużyły dwa uszkodzone Lotusy z nadwoziami typu sedan. Całość nie wygląda może jakoś rewelacyjnie na zdjęciach, ale lepiej prezentuje się na widocznym poniżej filmie - choć według sprzedającego wymaga odświeżenia lakieru. Mowa tu o lakierze o nazwie Imperial Green - innych nie oferowano.

To zależy. Opcja „Kup teraz” to 45 tys. funtów, czyli nieco ponad 230 tys. zł - to tyle, za ile zmieniają właścicieli najlepsze egzemplarze oryginalnych Lotusów Carlton/Omega. Jest też jednak opcja licytacji - na tydzień przed jej zakończeniem, najwyższa oferta opiewa na 23,2 tys. funtów, przy czym kwota ta jest niższa od ustalonej ceny minimalnej. Silnik pojazdu jest po remoncie, a brytyjskie super-kombi od chwili budowy przejechało tylko nieco ponad 3200 mil - co przekłada się na mniej niż 5200 km.

Ale nie to jest najlepsze. Najlepsze jest to, że nawet z nadwoziem kombi ten samochód zapewne nadal jest w stanie rozpędzić się do co najmniej 270-275 km/h, co sprawia, że nawet na niemieckich Autobahnach mało co będzie w stanie go wyprzedzić - nawet jeśli mowa o autach w rodzaju 500-konnych Audi czy Mercedesów.