Znaki drogowe w Polsce stawiał chyba sam diabeł. I miał przy tym sporo frajdy

Mają po prostu być - im więcej, tym lepiej. Mają też zgadzać się z dowolnym rozporządzeniem, jakie akurat nam przypasuje - albo nie muszą się zgadzać, bo w końcu kto to sprawdzi. A że jest ich za dużo? No to trudno, prawo to prawo, dorzucimy jeszcze kilkanaście na krótkim odcinku.

Przykłady? Proszę bardzo. Nawet nie musiałem się przesadnie starać, żeby je zebrać.

A dokładniej - odpowiedź jest oczywista, ale tylko do pewnego etapu zagłębiania się w przepisy. Jeśli bowiem zajrzymy do Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie znaków i sygnałów drogowych, które zasadniczo ma tłumaczyć, co oznaczają konkretne znaki, to dowiemy się, że A-7:

ostrzega o skrzyżowaniu z drogą z pierwszeństwem.

Proste, czytelne, prawdopodobnie większość osób dokładnie ten znak traktuje. Widzimy odwrócony trójkąt - uważamy na pojazdy jadące drogą z pierwszeństwem. Proste.

Tu jednak pojawia się problem. Zgodnie z definicją z rozporządzenia, znak ostrzega o skrzyżowaniu z drogą z pierwszeństwem, a skrzyżowanie - według ustawy Prawo o Ruchu Drogowym - ma swoją bardzo konkretną definicję. I nie każde podłączenie tego, co wygląda na drogi, ją spełnia.

Zerknijmy np. tutaj:

Czy to jest skrzyżowanie według ustawy PoRD? Ani trochę, bo to po prostu szeroki wyjazd z pola - zresztą bez nawet śladowej kontynuacji w tym polu. Z lotu ptaka to "skrzyżowanie" wygląda tak:

Żeby było jeszcze weselej, nie wszystkie takie wyjazdy są oznaczone w podobny sposób - tylko co któryś z nich.

Czy takie oznakowanie jest nieprawidłowe? Teoretycznie nie. Bo jeśli sięgniemy do jeszcze innego rozporządzenia, czyli rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach, to tam przeczytamy, że:

Znak A-7 może być umieszczany także w innych miejscach przecinania się kierunków ruchu.

Co jest dość intrygujące, biorąc pod uwagę jego definicję z innego rozporządzenia, ale niech będzie. Natomiast generuje to kolejny problem, pomijając już to, że nawet przy tak podstawowym znaku trzeba pomieszać rozporządzeniami:

I tak np. tego znaku przy wyjeździe z pola być nie powinno, bo jego niezbędność można określić na mniej więcej 0 w skali od 1-10. Wprowadza to zresztą bezsensowne zamieszanie - skoro jeden wyjazd z pola jest oznaczony A-7, to czy w takim razie kolejny już podporządkowany nie jest? Oczywiście, że według przepisów jest, ale skoro stawiamy znak, to to musiało być z jakiegoś powodu istotne.

Tak samo dość powszechnym widokiem jest znak końca drogi wewnętrznej albo strefy zamieszkania, połączonej właśnie z A-7. Czy jest konieczny? Nie, bo raz - w miejscu połączenia drogi wewnętrznej z drogą publiczną nie ma skrzyżowania, a dwa - z samej tabliczki informującej o końcu drogi wewnętrznej wynika konieczność ustąpienia wszystkim na tej drodze głównej.

Jeśli więc stawiamy do tego A-7, to dzieją się trzy rzeczy oraz można wyciągnąć trzy wnioski

Nie wspominając już o tym, że kierowca jadący drogą z pierwszeństwem, widząc znak A-7 odwrócony do niego tyłem, może uznać, że to skrzyżowanie - w końcu trochę się w kwestii skrzyżowań pozmieniało.

Zresztą przykładów takiego dublowania i generowania zbędnych znaków jest więcej. Chociażby:

Tak, to jest zgodne z przepisami - strefy ograniczenia do 30 km/h nie można odwołać inaczej niż widocznym powyżej znakiem. Tylko dlaczego nie można byłoby zmienić przepisów, żeby strefa była odwoływana również przez znak D-40 (strefa zamieszkania), gdzie ograniczenie prędkości zawsze i wszędzie wynosi równe 20 km/h?

Nie da się przecież zrobić strefy zamieszkania, która jednocześnie byłaby elementem strefy z ograniczeniem prędkości do 30 km/h, bo te strefy - z uwzględnieniem w szczególności maksymalnej prędkości - kompletnie się wykluczają. I pyk - na tej jednej ulicy mogłoby być o co najmniej kilka znaków mniej, kosztem dokładnie zerowym. A że kierowcy nie rozumieją D-40? To na kurs powtórkowy.

Kolejny, jeszcze bardziej ekstremalny przypadek znakozy od redakcyjnego kolegi Krzysztofa:

To już jest kombinacja pt. "wszystko źle". W strefie zamieszkania nie można parkować w innych miejscach niż te wyznaczone - w ogóle oraz nigdy. Natomiast znak B-36 (zakaz zatrzymywania) określa, że... nie można zatrzymywać pojazdu po tej stronie drogi, po której jest znak, z wyjątkiem... miejsc do tego przeznaczonych. Czyli tak naprawdę ten B-36 jest słabszy od wiszącego pod nim D-40 i dubluje go tak w 50 proc.

Ale żeby to nadrobić, to wymyślono jeszcze znak z drogą pożarową, która teoretycznie obowiązuje na całym terenie posesji - aczkolwiek może ten B-36 na nim obowiązuje. Problem tylko w tym, że nie ma takiego znaku i raczej nie można sobie w ten sposób rozszerzać jego znaczenia poza to z rozporządzenia. Ktoś po prostu najwyraźniej chciał rozpisać kierowcom D-40 w prostszy sposób. A to oznacza, że D-40 jest do kitu - albo edukacja kierowców jest do kitu. Czyli można się spokojnie pozbyć z tego słupa B-36, tabliczki pod nim, a także kompletnie nieprzepisowego zakazu wjazdu. I pyk - znowu trochę czyściej.

Co w sumie prowadziłoby do ciekawego zagadnienia, czy znak T-24 (możliwość odholowania pojazdu) może istnieć bez B-36. Ale to może na inny tekst.

Na ten tekst można natomiast jeszcze dorzucić ciekawostkę, że znaki powinny być na wysokości co najmniej 2 m, bo inaczej nie są zgodne z rozporządzeniem. Idę o zakład, że przechodząc obok tego słupa przywaliłbym głową w D-40, a do 2 m wzrostu zdecydowanie mi daleko.

Wyobraźcie sobie, jak wyglądałyby miasta, gdyby ktoś postanowił oznakować absolutnie wszystkie... chodniki. Syf, ubóstwo i las znaków? Tak, okropna myśl. Ale niektórzy próbują to zrobić. Proszę bardzo, jedna z podwrocławskich wsi:

Każdy fragment chodnika jest oznaczony znakiem C-16, czyli droga dla pieszych. Jako że ten znak nie jest za bardzo podatny na znoszenie skrzyżowaniami i podobnymi, to na prawie każdym przecięciu z właściwie czymkolwiek (włącznie chyba z niektórymi wyjazdami z posesji), C-16 jest znoszone przez C-16a, a potem ponawiane. I tak przez całą wieś - do tego po obu stronach jezdni, co zresztą widać w oddali na zdjęciu.

Co przyświecało osobie, która uznała, że nastawianie kilkunastu znaków przy drodze wojewódzkiej będzie miało sens? Nie wiem, bo chyba jedynym zyskiem z tego przeznakowania jest to, że w świetle prawa mieszkańcy nie mogą sobie jeździć po tej drodze na rowerach (i tak jeżdżą). Żeby było jeszcze śmieszniej, to sens istnienia tych znaków - po zmianie definicji chodnika i drogi dla pieszych - jest już całkowicie żaden.

Ale stoją sobie radośnie, mnożąc byty, na które teoretycznie powinien też zwracać uwagę kierowca. A że ostatecznie tego nie robi, bo za tym lasem znaków nie da się nadążyć, nawet jadąc niespiesznie rowerem? A komu to przeszkadza, przecież nigdzie nie ma w rozporządzeniu, że to wszystko powinno być "dla dobra użytkowników dróg".