Rover SD1 Vitesse z bliska robi wrażenie. To lata 80. w najlepszym wydaniu

Kilka dni po tym, jak opisałam ogłoszenie o sprzedaży Rovera SD1 Vitesse i napisałam, że chętnie bym się nim przejechała, dostałam wiadomość. Wprawdzie pochodziła ona od właściciela innego SD1, ale nie mniej wspaniałego.

Jej autor powiedział, że chętnie się ze mną spotka, żebym mogła zrobić kilka zdjęć i obejrzeć auto z bliska. Niby nic takiego, ale – ku mojemu zaskoczeniu – autor wiadomości miał zaledwie 15 lat.

Zaintrygowana zgodziłam się na spotkanie. I tak oto poznałam Radka. Na miejsce przyjechał przepięknym Roverem, oczywiście na miejscu pasażera. Prowadził jego tata – Rafał, bo przecież tak młody człowiek nie ma jeszcze prawa jazdy. Ale za to ma całkiem sporą jak na swój wiek wiedzę motoryzacyjną.

A jakiś czas później Radek już miał za sobą samodzielne rozkręcenie na części i ponowne złożenie Rovera 114 GTA. W tej chwili na podwórku jest kilka klasyków, a moi rozmówcy nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa.

Ten konkretny Rover SD1 Vitesse pochodzi z 1985 roku, a w rękach Radka i Rafała jest od kilku miesięcy. Wcześniej przez długi czas próbowali przekonać poprzedniego posiadacza auta do jego sprzedaży. Aż wreszcie się udało.

Dzięki 3,5-litrowemu silnikowi V8 Vitesse powinno osiągać moc 190 koni mechanicznych, ale właściciel podkreśla, że „trochę tych koni uciekło przez lata”. Auto ma napęd na tył i 5-biegową manualną skrzynię. Zawieszenie jest usztywnione i obniżone względem seryjnych wersji, a auto sprawia wrażenie (słuszne!) samochodu z niezłym pazurem.

Fotele są bardzo wygodne. Aż nie chce się z nich wstawać. Jest też sporo miejsca zarówno na nogi, jak i na głowę, więc nawet bardzo wysokie osoby będą się czuć w Vitesse komfortowo. Klasyczna deska rozdzielcza z drewnianymi elementami idealnie wpasowuje się w klimat auta, chociaż liczba guziczków jest nieco przytłaczająca.

Dowiaduję się też, że żarówki do podświetlania przycisków na desce rozdzielczej można dostać w… składnicy harcerskiej. I że pasują te od kolejek Piko.

Radek interesuje się samochodami od dawna, ale tak na poważnie od jakichś 2 lat. Swoją pasję dokumentuje także na fanpage’u.

Ale samochody to nie wszystko! Radek od 8 lat trenuje pływanie, jest jednym z lepszych zawodników w kraju w swojej kategorii wiekowej. Dokumentują to liczne medale, które zajmują praktycznie całą ścianę w jego pokoju.

Po skończonej rozmowie Radek z tatą wsiedli do auta i odjechali. A ja raz jeszcze mogłam usłyszeć ten wspaniały dźwięk rozpędzającego się V8. I mam nadzieję, że to nie było ostatnie spotkanie zarówno z tym autem, jak i wyjątkowym młodym człowiekiem.