Relacje

Mój kolega był kilka dni temu na kursie redukującym sześć punktów karnych i podzielił się wrażeniami. Dowiedział się też między innymi tego, jakiego pytania funkcjonariusz nie może zadawać i za co kierowcy skarżą się na grupę Speed.

Sezon ogórkowy ma jedną dużą zaletę. Nasi czytelnicy i znajomi jeżdżą na wakacje w różne dziwne miejsca, z których wysyłają nam gęste zdjęcia do miksów. Tym razem tematem przewodnim jest pickup w każdym smaku, niekoniecznie z napisem Toyota na klapie.

Myśleliście, że to koniec przygód z Fiatem Argentą? Nic z tych rzeczy, tym razem spędziłem cały dzień skrajnie nieprofesjonalnie próbując usprawnić w niej elementy wyposażenia. Mówcie mi Pan Elektryk Samochodowy.

Jadąc przez Polskę warto czasami pomylić zjazd z ekspresówki i wylądować pośrodku niczego. Może się tam akurat znajdować zapomniana autokasacja, która złomowanie aut zmieniła w dziwną odmianę kolekcjonerstwa.

Widziałem go. Oto, czego się dowiedziałem, a czego dowiedzieć się jeszcze nie można.

Wygląda na to, że czwarta część cyklu opowiastek o naprawach wtrysku Fiata Argenty jest jednocześnie ostatnią. Wreszcie udało się naprawić niemiecki patologiczny wynalazek.

Niestety, jak na razie McLaren 765LT zawitał tylko na pokaz statyczny. Zapraszam na krótką wycieczkę do świata zawiłej gamy modelowej tej marki. Wszystko wyjaśnię, a potem opowiem, czy tak lekkie fotele są wygodne.

Pojechać francuskim złomem (Peugeot 305) do Bielska-Białej, odebrać stamtąd japoński tlenek żelaza (Toyota Corolla E8), następnie szybki kurs pod granicę czeską po stalowe knedliczki (Skoda Forman) i graciarskie odwiedziny we Wrocławiu. Tak wyglądał mój plan na wyborczą niedzielę i udało się go zrealizować z drobnymi przygodami.

Odgrażałem się, że kupię sobie jakiegoś francuskiego grata i nie żartowałem. Właśnie nabyłem samochód marki Peugeot 305 z 1981 r. i od dziś w dziale „pieczywo" zawsze będę wybierał bagietki.

Dotychczasowe opowieści o tym, jak mój Fiat Argenta utrudnia mi życie spotkały się z ciepłym przyjęciem, więc kontynuuję serię. Tym razem opowiem wam o tym, jak to do włoskiego samochodu, unikatowych części i instrukcji najlepiej szukać w Ameryce.

Podobno wtrysk zawsze jest lepszy od gaźnika, chyba że to wiekowy układ wyprodukowany przez firmę Bosch. Wtedy zaczyna się żonglowanie niedostępnymi częściami, zabawy miernikiem i odcyfrowywanie starożytnych manuskryptów ze schematami elektrycznymi.

Zawsze, kiedy mam przetransportować do Warszawy jakiegoś grata, wymyślam na to najgłupszy sposób. Zazwyczaj jest zabawnie, ale tym razem żałuję, że postanowiłem przejechać jednego dnia 400 km Żukiem z dieslem Andorii. Czuję się, jakbym w pojedynkę wypił litr wódki.

Gdyby istniał panteon bogów motoryzacji, to KrAZ 255 byłby zamiennikiem któregoś z Tytanów. Dość słabej jakości, ale wszystkie radzieckie kopie mają to do siebie, że słabo przypominają oryginał. Spędziłem trochę czasu za jego kierownicą i mogę zdać relację z walki z tym monstrum.

Problemy podczas moich wypraw po graty to już tradycja. Ostatnio pojechałem po kolejnego, 38-letniego Fiata Argentę i jak zwykle wszystko co mogło pójść źle - poszło źle. Ale za to przetestowałem Dacię Duster w nietypowych warunkach.

Oczywiście pojechałem tam, ironicznie, samochodem. 

Niestety, nie wiem. To jakiś gruby błąd, sądząc z dotychczasowych doniesień zdjęciowych.

Targi w stolicy Belgii zaskoczyły mnie swoim rozmachem. Zajmują 9 imponujących hal i nie brakuje na nich prawie żadnego producenta. 

Ponownie spróbowałem korzystania z najtańszej wypożyczalni aut w Warszawie. Liczyłem na to, że po wpadce sprzed kilku miesięcy tym razem wszystko będzie jak trzeba. 

Mówi się, że każdy miłośnik motoryzacji powinien pojechać do muzeum w Zuffenhausen. Tym razem padło na mnie. Co mi się tam spodobało?

Samochody elektryczne w sporcie motorowym powoli przestają kogokolwiek dziwić. Idzie nowe, a ja miałem okazję sprawdzić z czym to się je siedząc na prawym fotelu rajdowej elektrycznej Fiesty.