Peugeot 408 w teście. To mógł być doskonały samochód

Nie wiem, czy Francuzi tak dobrze wyczuwają trendy, czy jeszcze lepiej je kreują. Może zaraz klienci będą chcieli pojazdów, które wymykają się prostej klasyfikacji, zamiast SUV-ów i SUV-ów o sylwetce przypominającej coupe, bo to wszystko już było. Jeździłem Peugeotem 408 i wiem, że czymkolwiek on jest, będzie atakował. Nieco podniesiony hatchback z opadającą linią dachu pewnie doczeka się kiedyś swojej klasyfikacji, ale precyzyjna nazwa nie jest istotna. Ważne jest to, że auto miało się wyróżniać i robi to jak mało które.

Gdy oglądałem go na zdjęciach, martwił mnie sporych rozmiarów tylny zderzak. Na żywo w ogóle go nie zauważyłem, całą uwagę skradł przód pojazdu z potężnym lwem. Auto ma rynkowe atuty, ale obstawiam, że 99 proc. klientów wybierze je za sam wygląd.

Miło jest patrzeć na ten samochód i zazwyczaj nie jest się jedyną osobą, która akurat mu się przygląda. Jest to tzw. kocur, i to nie tylko w potocznym rozumieniu, bo koci wygląd to zaplanowana forma. Mamy tu zaobserwować kocią sylwetkę - z przodu jest wielki kot, nad klapą bagażnika uformowano kształt kocich uszu, a tylne światła to kocie pazury.

Peugeot ma zabierać klientów autom premium, kupować mają go bardziej ci zamożni. Auto sprawia drogowego drapieżnika, przekota, który pokona wszystkich. I tak faktycznie by się stało, gdyby kotek nie zjadł kłaczka i trochę słabo czasami nie dychał.

Właściwie jedynym problem tego auta są silniki, a nawet nie one, a brak jednej jednostki. Choć nie wiem, czy obecnie jest to jeszcze taki problem. Właściwie to może nie być kłopot, a brak spójności z wyglądem. Testowany egzemplarz miał 3-cylindrowy silnik o pojemności 1,2 litra, połączony z automatyczną skrzynią biegów — znaną EAT8. Do wyboru są jeszcze dwie hybrydy typu plug-in o różnych mocach, a na manualną skrzynię biegów w żadnej konfiguracji nie ma co liczyć.

Testowany zestaw pracował poprawnie - jak zawsze, bo jest znany z wielu innych aut koncernu - a dla osoby jeżdżącej spokojnie i szanującej przepisy jest w zupełności wystarczający. 10,4 s do setki to za wolno? Wcale nie, to tylko trochę się nie klei z dynamiczną sylwetką pojazdu.

Może i silnik trochę trząsł się na zimnie, ale nie było to bardzo męczące. Gdy skrzynia męczy się przy dynamicznym stylu jazdy, można przestawić ją w tryb sport i trochę jej ulżyć. Dźwięk generowany przez układ wydechowy jest nieprzesadzony i sugeruje sportowe brzmienie. Z ręką na sercu zeznaję, że nie wychodzi to kiczowato (jak silnik już złapie właściwą temperaturę).

To auto jednak prosi, żeby zabrać je w trasę, bo nie po to wytworzono na niej te wszystkie uszy i pazury, żeby więdły pod światłami. Dynamiczna jazda po autostradzie to nie jest to, co tygrys 1,2 l lubi najbardziej. Sytuację pewnie zmienia układ plug-in - z takim jeździłem w Citroenie C5 X i dynamiki nie brakowało. Niestety, oznacza on wzrost kosztów zakupu o blisko 50 tys. zł. Tylko że wspomagając się prądem, możemy uniknąć zużycia paliwa przekraczającego 10 litrów w mieście. Na szczęście w trasie, można zejść w okolice 7 litrów, zależnie od prędkości.

Citroen C5 X to też może być kłopot. To dwa podobne do siebie samochody, rozstaw osi jest podobny, ale trochę inaczej zarządzono rozmiarami pojazdu, bo C5 X dodatkowo symuluje rolę sedana. Peugeot 408 jest bardziej drapieżny z wyglądu, ale ja wolę nieco bardziej stateczną kreskę C5 X. Ma on jeszcze jeden atut w postaci fizycznych przycisków do obsługi klimatyzacji. Rozwiązanie i-Toggles zastosowane w Peugeocie jest nowoczesne, ładne, a przyciski są konfigurowalne. Można nawet zapisać skrót do celu nawigacji, czy numeru telefonu, ale żeby obsłużyć układ klimatyzacji, trzeba wciąż dotykać ekranu.

Ekran środkowy oczywiście też jest piękny, jak prawie wszystko w tym samochodzie. Tylko dlaczego, jak wybiorę kafelek Fotele, to mam do dyspozycji tylko obsługę grzania foteli, a grzanie kierownicy muszę włączać w innym miejscu systemu? Zazwyczaj obsługuję te dwie funkcje w tym samym momencie. A jak wybiorę klimat i przejdę do foteli, to po powtórnym wybraniu klimatu dalej będę widział obsługę foteli, a nie suwak od temperatury. Niejasno tłumaczę? No właśnie.

Co w nim lubiłem? To, jak działa zbliżeniowa obsługa kluczyka - podchodzisz, a już czeka na ciebie odryglowany samochód. Miłe jest też to, że wraz z klapą bagażnika podnosi się częściowa umieszczona w nim roleta.

Przeładny jest też ekran przed oczami kierowcy, szczególnie w najwyższej wersji wyposażenia, gdy jest 3D. Piękne są kółeczka symbolizujące prędkościomierz i obrotomierz, choć ten drugi jest kompletnie bez sensu, bo nie pokazuje żadnych wartości. Można jednak nacieszyć tym wszystkim oczy. We wnętrzu jest tak ładnie, że nie widać, ile jeszcze zostało w nim plastiku.

Atutem Peugeota 408 ma być dobre wyposażenie, już od najniższych wersji. Faktycznie nie jest źle, a szczególnie, gdy wybierze się napęd hybrydowy typu plug-in. Nawet bez niego będzie obecna dwustrefowa klimatyzacja oraz ten 10-calowy ekran z i-Toggles, 6 głośników, bezkluczykowy system uruchomiania pojazdu, czy reflektory LED, ale za koła większe niż 17 cali, to już trzeba dopłacić. W hybrydzie dostaniemy od razu więcej systemów wspierających kierowcę i działają one bardzo dobrze, co miałem nawet okazję przetestować na specjalnym torze. Wyposażenie wyposażeniem, ale i tak najważniejsze są ceny.

Peugeot 408 rozpoczyna cennik od 143 tys. zł. Hybryda typu plug-in kosztuje 190 550 zł (180 KM), a mocniejszy hybrydowy zestaw (225 KM) 202 850 zł. Peugeota 2008, z tym samym silnikiem, można mieć za nieco ponad 120 tys. zł, podobnie model 308 (ma diesla). Będzie miał mniejszy bagażnik, mniej wyposażenia, ale też na pewno nie jest brzydki. Z kolei bardzo zbliżony sylwetką i koncepcją Citroen C5 X cennik rozpoczyna od 161 tys. zł, jest więc wyraźnie droższy. Jakie auta można mieć za te kwoty? Czy ktoś to będzie liczył i szczegółowo porównywał elementy wyposażenia z autami innych producentów? Podejrzewam, że nie, jeśli uderzy go styl, w jakim narysowano tego Peugeota 408.

Stworzono samochód o unikalnej w tym momencie sylwetce i urodzie, a jednocześnie bardzo wszechstronny w zastosowaniach. Nie wiem tylko, czy ten nowy, zamożniejszy klient zachwyci się podstawowym silnikiem benzynowym. Wrzuciłbym do tego samochodu silnik Diesla i nie miałbym żadnych pytań o to, jak sobie poradzi. Tego jednego mu brakuje.

Czytaj dalej: