GMC Sierra na bliźniakach z silnikiem 7.4 i dywanem na pace. Mam tylko jedno pytanie: dlaczego?

Polacy od dawna pałają sympatią do amerykańskiej motoryzacji. Względnie do jej romantycznej legendy. Absurdalnie wielkie silniki, przerośnięte, niepraktyczne auta i kilometry szerokich autostrad – taki obraz Stanów Zjednoczonych tkwi gdzieś w głowach wielu z nas. Pal sześć, czy jest prawdziwy. Ważniejsze pytanie dotyczy czego innego – czy da się przenieść kawałek motoryzacyjnej Ameryki na polski grunt?

To zależy. Jeśli mówimy o muscle carach – w jakimś stopniu jest to możliwe. Jak na europejskie standardy są nadmiernie wulgarne i ostentacyjne, ale w sumie o to chodzi. Da się używać w Polsce amerykańskich busów-salonek. Dadzą sobie radę jako wygodne auta na dalsze i bliższe wypady całą rodziną. Natomiast istnieje jeden gatunek aut w zasadzie endemiczny dl Stanów Zjednoczonych. To duże pickupy. Te pojazdy spełniają rolę czegoś pomiędzy dużym SUV-em i małą ciężarówką solówką. Są stworzone do pracy w ciężkich warunkach i ciągnięcia wielkich przyczep. Z definicji buduje się je na ramie, a pod maską znajdziemy przede wszystkim silniki V8, często o pojemnościach przekraczających 7 litrów. Jednocześnie od takiego auta oczekuje się wygody rodem z limuzyny. Powiedzmy, że do tego momentu wszystko jest jeszcze zrozumiałe. Wtedy pojawia się ta GMC Sierra, cała na czerwono.

Jest to egzemplarz z 1990 r. z tylną osią na bliźniakach. Czyli odmiana przystosowana do wożenia najcięższych ładunków i ciągnięcia potężnych przyczep. Pod maską znajduje się silnik V8 o potężnej pojemności 7,4 l. Generuje zaledwie 230 KM, ale za to ma 515 Nm momentu obrotowego. Takie charakterystyki motoru są typowe dla aut roboczych. W Sierrze na bliźniakach to nic dziwnego.

Nie powinno też nikogo zaskoczyć czerwone, pluszowe wnętrze. Ot, amerykański gust. W Europie w latach 90 mało kto decydował się na tak odważną konfigurację kolorystyczną, ale Amerykanie mieli nieco inny gust. Zresztą, ten plusz może się podobać, do tego wóz ma klimatyzację, elektryczne szyby i tempomat.

Dziwne za to jest to, co zrobiono z paką. Otóż przykryto ją zabudową upodobniającą pickupa do wielkiego kombi, z odsuwanymi szybami. Do tego zarówno dołożony „kurnik", jak i podłoga przestrzeni ładunkowej zostały wyłożone dywanami. W miejscu, gdzie powinno się wozić rzeczy mogące błyskawicznie pobrudzić i porwać wykładzinę. Mam jedno pytanie: dlaczego? Jaki jest sens mieć wielkiego pickupa na bliźniakach przerobionego na coś w rodzaju kombi? Nie wiem.

Jeszcze ważniejsze pytanie dotyczy sensu posiadania takiego auta w Polsce. Nie jestem w stanie wymyślić dla niego jakiegokolwiek zastosowania poza pokazaniem kto ma największy samochód na drodze. Można go też oczywiście traktować jak klasyka – tak zapewne było w przypadku tego egzemplarza. Nadal jednak nie rozumiem sensu zakupu akurat takiej wersji i z tego roku. Nie oszukujmy się, wielkoseryjne auto z 1990 r. to nie jest zabytek. W takiej konfiguracji nie ma też żadnego sensu użytkowego. Sierra przeszczepiona na polski grunt wygląda jak skuter śnieżny w lasach Amazonii.

Widocznie właściciel chciał mieć pomnik dziwactwa amerykańskiej motoryzacji. Jak by nie patrzeć - bardzo ładny pomnik. Auto jest w idealnym stanie i ma znikomy przebieg. Właściciel uczciwie je opisuje i widać, że bardzo o nie dbał. Fakt, ta Sierra jest droga, bo kosztuje prawie 64 tys. zł. Z drugiej strony trudno o drugą tak zadbaną w Polsce. Problem jest nieco inny – musi się znaleźć klient zafascynowany niezwykle oryginalnymi samochodami, dla których... trudno znaleźć w Polsce zastosowanie.

AKTUALIZACJA: Napisał do nas właściciel, po części odpowiadając na nasze pytania. Dla Sierry widzi przede wszystkim zastosowanie w wędkarstwie, m. in. dzięki możliwości zamocowania wędek na dachu. Hak pomoże przewieźć łódź na przyczepie, a wyłożona dywanami, czysta paka może służyć za miejsce do spania. Ta Sierra jest też częścią większej kolekcji pickupów General Motors z różnych dekad.