Do sprzedania jest niezwykła kolekcja klasyków. Składa się ze 138 Fordów Transitów
Ford Transit 4. generacji kończy w tym roku 39 lat, więc chyba wypada nazwać go pełnoprawnym zabytkiem. Do sprzedania w Polsce jest kolekcja 138 sztuk. Nie wiadomo dokładnie, jak do tego doszło.
Samochody dostawcze trzymają się na ulicach najdłużej, znacznie dłużej niż osobowe. Wciąż da się spotkać jeżdżące Lubliny czy Mercedesy „kaczki”. Wciąż zdarzają się, choć znacznie rzadziej niż jeszcze parę lat temu, Transity czwartej generacji, te pierwsze z aerodynamicznym przodem. Ich pojawienie się w roku 1986 to był naprawdę przełom jeśli chodzi o wygodę, stylizację, o liczbę wyboru nadwozi – te wozy nie tylko dzielnie pracowały, ale też bardzo dobrze wyglądały. Pomijając może gruźliczy dźwięk silnika, były też całkiem przyjemne do jazdy. Przez ponad 30 lat stanowiły codzienny element polskich ulic, a potem nagle zniknęły. Niekoniecznie poszły na złom, raczej obstawiam eksport do krajów „biednego południa”.
Nagle na sprzedaż pojawiła się niezwykła kolekcja
Właściciel twierdzi, że ma 138 (słownie sto trzydzieści osiem) Transitów w cenie od 4999 zł, wszystkie z silnikiem 2.5 diesel lub 2.5 turbodiesel. Na zdjęciach widać ich nieco mniej, ale niektóre egzemplarze zostały sfotografowane osobno. Da się jednak stwierdzić, że większość nie jest w najlepszym stanie. Pewnie można dzięki nim prowadzić zaawansowane badania nad korozją blachy stalowej w różnych stadiach. Pozostaje zadać sobie pytanie, po co ktoś zebrał 138 sztuk Transitów? Moim zdaniem chodziło o eksport do jakiegoś kraju Afryki albo Azji Środkowej. Niedawno widziałem autotransporter zabierający osiem sztuk Astry G do Uzbekistanu. Myślę, że z Transitami miało być podobnie, ale być może klient na miejscu wycofał się z transakcji i tak uzbierana kolekcja musi zostać rozsprzedana w Polsce. Nie wróżę dużego zainteresowania, chyba że ze strony obcokrajowców. Tak stare i zużyte auta mogą ewentualnie jeszcze trafić gdzieś na wieś, ale chyba i to niekoniecznie.
Większość samochodów jest biała lub niebieska. Z boku widać Mercedesa MB100D, ale nie wiadomo, czy stanowi on część oferty. Historia zebrania tej kolekcji może nie jest aż tak ciekawa, jak samo zjawisko, w którym wyeksploatowane w Europie samochody – często z silnikiem Diesla – nie trafiają bynajmniej na złom, ale do krajów, w których o żadną ochronę środowiska nikt nie dba. W dodatku to właśnie te kraje odpowiadają za największy przyrost liczby ludności w ostatnich latach. I tam te samochody jeżdżą dalej, dymiąc i cieknąc olejem. Z jednej strony zapobiega się marnotrawstwu i złomowaniu działających samochodów, a z drugiej – po co nam strefy czystego transportu w Europie, jeśli wysyłamy Transity z lat 90. do Afryki i one tam puszczają w powietrze kłęby czarnego dymu? Tak przynajmniej było do niedawna, bo teraz sytuacja się zmienia.
W rzeczywistości eksport samochodów do Afryki to umierający temat
Coraz więcej krajów afrykańskich wprowadza limit wieku pojazdów, jakie mogą być sprowadzone. Być może właśnie wskutek tych regulacji Transity nie wyjechały na inny kontynent. Na przykład w Senegalu auta z importu mogą mieć obecnie maksymalnie 8 lat. Tak samo jest w Kenii, a w Ugandzie są liberalni i auto może mieć nawet lat piętnaście. W Nigerii, czyli nadzwyczaj chłonnym rynku, maksymalny wiek wynosi 12 lat, w Kamerunie - 10 lat. Te Transity są „odpadem” nawet z punktu widzenia wielu krajów afrykańskich, więc nie bardzo jest dokąd je wysłać. Pozostaje tylko zrobić z nich instalację artystyczną albo otworzyć muzeum Forda Transita IV generacji. Mógłbym po nim oprowadzać wycieczki, opowiadając zmyślone historie poszczególnych egzemplarzy.
Zdjęcie z ogłoszenia: Stefan Gems
