Opel całkowicie zdominował rynek aut w Niemczech i to na całą dekadę. Minęło już 90 lat

Hyundai goni Toyotę, Kia siłuje się z Volvo, a Nissan walczy z Hondą. Tak mniej więcej wyglądają obecne statystyki sprzedaży nowych samochodów. Zerknijmy jednak na czasy, w których wymienione wyżej firmy albo nie istniały, albo dopiero stawiały nieśmiałe, pierwsze kroki w produkcji aut.

Tak naprawdę, „Niemcy” i „lata 30. XX wieku” byłyby jedną z ostatnich rzeczy, które chciałbym wpisać, gdybym dostał w swoje ręce wehikuł czasu - i gdyby cele i czasy wybierało się tam po wpisaniu komend.

Skoro jednak takie machiny nie istnieją, możemy pozwolić sobie na małą podróż z poziomu kanapy. Dziękujemy za nią blogowi BestSellingCars, który opracował artykuł na ten temat na podstawie książki „Deutsche Autos” Wernera Oswalda. Na początek, zagadka.

Odpowiedź brzmi: Opel. Zgadliście? No to kolejne pytanie.

Znowu był to Opel. A co z rokiem 1933? Dobrze, nie przedłużajmy tego quizu. Opel był liderem od roku 1931 do 1938. Choć „lider” to chyba złe słowo. „Hegemon” albo „dominator” pasuje tu lepiej. Opel zdobył i wziął we władanie niemiecki rynek motoryzacyjny niczym… ekhm, nie idźmy może w żadne historyczne porównania.

Były to czasy gospodarczej stagnacji spowodowanej kryzysem. Rok później zrobiło się jeszcze gorzej: liczba rejestracji spadła do 38 916 aut. W 1934 r. nastąpiło odbicie do 79 357 sztuk. Rynek szybko się rozwijał: rok 1935 zakończył się 177 298 rejestracjami, a w 1936 r. na drogach przybyło 211 955 samochodów. W kolejnych latach zarejestrowano 215 069 i 217 342 wozów. Warto dodać, że te statystyki obejmują jedynie pojazdy produkowane lokalnie, a nie sprowadzane. Dla porównania, w 2019 roku w Portugalii sprzedano podobną liczbę nowych aut, co w Niemczech w roku 1938.

Jaki udział w przedwojennym, niemieckim rynku miał Opel? Dziś Toyota, która jest liderem sprzedaży w Polsce, odpowiada za ok. 14 proc. wszystkich rejestracji.

Zaczęło się od „zaledwie” 31,6-procentowego udziału w roku 1931. Później stopniowo rósł, aż w 1935 r. osiągnął rekordowe 43,5 proc. Po lekkim spadku, w 1938 r. – czyli z oczywistych powodów w ostatnim, w którym prowadzono statystyki - wynosił 37,7 proc. Prawdziwy der König!

Pewnej pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że już w 1931 r. General Motors przejął sto procent udziałów w Oplu. Była to więc firma niemiecka, ale zarządzana przez Amerykanów. Co odpowiadało za jej sukces? Między innymi to, że już od lat 20. Ople zjeżdżały z taśmy produkcyjnej, co obniżało koszty i pozwalało produkować więcej i szybciej. W roku 1935 firma – jako pierwsza niemiecka (albo „niemiecka”) – wytworzyła ponad 100 tysięcy aut.

Nie ma danych, które pokazywałyby dokładnie sprzedaż z podziałem na modele, ale oferta Opla opierała się w tamtych czasach na trzech samochodach. W latach 1931-1935 przebojem był Opel 1.2 Liter. Później został zastąpiony przez model P4, a następnie przez Kadetta. To niedrogie i niewielkie modele, na które było stać przeciętnych mieszkańców III Rzeszy. Opla P4 nazywano w Polsce „Osiołkiem”, bo był wytrzymały, ale powolny. Jego prędkość maksymalna nie przekraczała 65 km/h. Rolę auta dla ludu przejął po wojnie Volkswagen Käfer, czyli słynny Garbus. Wcześniej urzędnicy, nauczyciele czy drobni przedsiębiorcy jeździli Oplami.

Miejsca na podium zmieniały się na przestrzeni lat. Najgroźniejszymi konkurentami Opla były takie marki jak Hanomag, Mercedes, DKW, Adler, Ford, BMW i Wanderer. Żadna z nich nie mogła się jednak choćby zbliżyć do rezultatu firmy z Russelsheim. Najbliżej było DKW, które w 1937 r. osiągnęło 19,6-procentowy udział w rynku.

To były prawdziwe złote czasy Opla. Ciekawe, czy na firmowych imprezach pracownicy wspominają przy szklance piwa, że „kiedyś to było”. Choć teraz muszą pewnie pić tylko francuskie wina.