Za 1750 zł kupisz auto, które było jednym z najbezpieczniejszych na rynku. To Rover 75

Rover 75 to auto bardzo ciekawe pod wieloma względami. Pisaliśmy już o nim nieraz (choć faktycznie raczej przy okazji a nie stricte o nim), ale sama historia jego powstania jest na tyle rozbudowana, że trafiłem kiedyś na bardzo długi artykuł na ten temat - i przy okazji dowiedziałem się, że wydano nawet DVD dotyczące tej kwestii. Poza tym był to jeden z naprawdę niewielu przypadków na rynku - nie licząc dostawczaków - gdzie można było sobie wybrać auto z silnikiem umieszczonym poprzecznie i napędem na przód (1.8, 1.8T, 2.0 V6, 2.5 V6, diesel 2.0), lub silnikiem umieszczonym wzdłużnie i RWD (4.6 V8).

W czasach, gdy gwiazdki EuroNCAP były jeszcze coś warte (obecnie musiałbym z tym mocno polemizować), 75 miał duże szanse, by być drugim czy tam trzecim samochodem osobowym obok Renault Laguny i Mercedesa klasy C W203, który szczyciłby się uzyskaniem 5 gwiazdek w testach zderzeniowych. Niestety, aby taki scenariusz mógł się ziścić, potrzebne byłoby, żeby kurtyny powietrzne należały do wyposażenia standardowego. A ponieważ stanowiły opcję, Rover - i tożsame konstrukcyjnie MG ZT - dostały 4 gwiazdki. Aż szkoda, że w tak prosty sposób to spartolono. Z drugiej strony - to przecież Brytyjczycy, mogło być gorzej - a w 75 chociaż otwarcie drzwi nie skutkowało pozostaniem we wnęce boczka drzwiowego.

O ile wiele problemów z silnikami serii K wynikało z niewystarczającej kultury technicznej mechaników (zwłaszcza w Polsce, gdzie owa kultura była często niższa niż na Zachodzie), to nie bardzo da się wziąć w obronę np. wysprzęglik manualnej skrzyni biegów. Rovery 75 i MG ZT poleca się zwykle z automatem - ale nie dlatego, że ten automat jest tak znakomity, a dlatego, że w nim przynajmniej nie padnie ten nieszczęsny wysprzęglik. Inna rzecz, że co bardziej świadomi użytkownicy tych Roverów/MG podobno sobie radzą z tym problemem dobierając element z innego auta - i działa to lepiej niż fabryczne rozwiązanie. Wierzę na słowo.

Jakość jakością, trwałość trwałością, a Siedemdziesiątce Piątce nie pomagało i to, że marka nie kojarzyła się tak dobrze jak np. BMW czy Audi - które miały co prawda znacznie gorsze wyposażenie w standardzie przy podobnej cenie, ale panowało przeświadczenie, że nooo, ale TAM to ta cena z czegoś wynika, nie to co w tym brytyjsko-niemieckiej wydumce. Sprawiło to, że cena tych aut zjechała przez lata bardzo nisko - nawet zajeżdżone do granic auta niemieckie zwykle kosztują te kilka tysięcy złotych, podczas gdy Rovera - jeżdżącego, ubezpieczonego i z ważnym badaniem technicznym - da się kupić za 2000 zł lub nawet mniej.

Ten opis pasuje nawet do najtańszego wystawionego na OLX Rovera, za którego sprzedający oczekuje 1750 zł, a auto ma opłaty ważne przez rok (!). Jeśli ktoś preferowałby benzyniaka, to w takich pieniądzach również może sobie takie auto sprawić - i kto wie, czy to nawet nie byłaby lepsza opcja od zużytego diesla, o ile w ogóle można tu mówić o lepszych i gorszych opcjach.

Jest tu nawet kilka 2-litrowych V-szóstek, z czego najtańsza kosztuje... 2490 zł i ma podobno sprawną klimę. Nie żeby było to jakieś super-mocne auto, bo ma 150 koni, ale do sprawnego przemieszczania się powinno w zupełności wystarczyć. W zasadzie niespotykane są natomiast również 150-konne, ale nieco bardziej dynamiczne wersje 1.8 turbo.

Choć zakup Rovera 75 najprawdopodobniej nie będzie się wiązać z zupełnie bezproblemową eksploatacją niezależnie od wersji, muszę przyznać, że niektóre egzemplarze w okolicach 4500 zł prezentują się zupełnie zachęcająco od strony wizualnej - przykładowo ten czy ten. Za 4990 zł można mieć auto nieco brzydsze, ale za to doinwestowane od strony mechanicznej.

W takim przedziale cenowym mamy wystawionych zaledwie 5 aut. Najtańsze z nich kosztuje 5500 zł i wygląda całkiem całkiem, jest nawet po liftingu. Najdroższe kosztuje 12000 zł i pomijając bzdurne, głodne kawałki w opisie typu legendarna limuzyna znana z niezawodności, to ma też m.in. odklejającą się podsufitkę. Nie jestem pewien, czy aby na pewno tylko w samochodzie się ona odkleja. Wolałbym już obejrzeć sprowadzony z Holandii egzemplarz za 6999 zł lub może odrobinę zmęczonego we wnętrzu, ale mimo wszystko nie takiego złego diesla za ponad 1000 zł mniej.

Nie mówię nawet o białych krukach w postaci Roverów 75 V8 - w chwili pisania tego tekstu, najdroższym egzemplarzem w Niemczech jest diesel za, uwaga, 9653 euro. EURO. To daje ponad 41 tys. zł, jakby ktoś pytał. Inna rzecz, że to auto, mimo przebiegu dobijającego do 350 tys. km, faktycznie wygląda niemalże perfekcyjnie.

Wniosek jest prosty: jeśli to auto naprawdę ci się podoba i szukasz czegoś w jak najlepszym stanie, to w Polsce może być trudno znaleźć odpowiedni egzemplarz - za to w Niemczech ceny wielu aut są liczbowo podobne, za to w euro. Jeśli jednak szukasz auta, które nie musi być konkursowe, a zwraca uwagę, jest komfortowe i - jeśli nie jest zaniedbane - nadal oferuje niezły poziom bezpieczeństwa, to można poszperać i u nas.