Władze dają pieniądze za niemanie samochodu. Nie ustawiajcie się w kolejce

Podobno w Kalifornii nie da się żyć bez samochodu, nie wiem, nie byłem (byłem, to prawda - red. prow.). Wiem, że w USA samochód to konieczność, bo transport publiczny to taka forma podróżowania dla osób, które przegrały samochód i życie w kasynie. Władze Kalifornii zdają się mieć inny pogląd na tę kwestię, bo chcą zniechęcić do posiadania auta. Chcą płacić za jego brak.

Walczą tam ze spalinami, mocno zadają im elektrycznego bobu. Wymyślili tam nawet zakaz małych silników spalinowych, niestety w kosiarkach, nie w samochodach. Mimo takiego brutalnego posunięcia, taktyka polega bardziej na zachętach niż na zakazach. Kalifornia to amerykańska mekka elektrycznych samochodów, wysokie dopłaty pomogły zachęcić mieszkańców do tego napędu, choć bywa trudno.

Ostatnie upały były przykre dla posiadaczy samochodów elektrycznych, bo brakuje tam prądu. Zachęcano mieszkańców, by przestali ładować swoje auta elektryczne w godzinach szczytu. Trochę to ogranicza możliwość korzystania z nich, bo nie naładowanym pojazdem nie bardzo da się jeździć, ale władzom Kalifornii brak możliwości poruszania się chyba nie przeszkadza. Właśnie wychodzi na jaw, że swoją krucjatę kierują przeciw samochodom w ogóle, a nie wyłącznie ich spalinowej odmianie. Dopłata za brak samochodu nie jest zależna od rodzaju napędu.

Też byłem zaskoczony, jak sprawdziłem, że w Los Angeles jest metro. Pechowo dla ludzi, ludzie mieszkają też poza Los Angeles, bo tak jest taniej. Alternatywy dla samochodu może i tam nie mają, ale za to mogą mieć 1000 dolarów. Szykowany jest projekt zmian w prawie, który umożliwi takie wypłaty. Nie wiem, ile za to można kupić metamfetaminy, ale te pieniądze na pewno się nie zmarnują.

1000 dolarów mają dostać mieszkańcy, którzy nie posiadają samochodu, a ich dochód jest niższy niż 40 tys. dolarów rocznie. Wyliczenia pokazują, że bezdzietny, samotny człowiek, modnie zwany singlem, potrzebuje 36 tys. dolarów, żeby przeżyć w Kalifornii. Nie jest to oferta skierowana do najbogatszej części społeczeństwa. Jest to oferta złagodzona, bo początkowo była mowa o 2,5 tys. dolarów za brak samochodu i to bez progu w postaci wyznaczonego rocznego dochodu. Mowa była nawet o tym, by płacić tym, którzy mają mniej samochodów niż domowników, co wiele mówi o poziomie samochodziarstwa, z którego muszą tam zejść. Widzę też, że władze w Kalifornii nigdy nie klepały biedy, bo nie wiedzą, jak żyć.

Można przytulić 1000 dolarów i jeździć samochodem kolegi. Jeździć trzeba, bo bez samochodu się tam nie da. Taa damm, niechcący właśnie rozwaliłem amerykański system dopłat. Nie tłumaczcie tej porady na angielski, bo jeszcze biednym zabiorą pieniądze.

Desperacja wśród tamtejszych polityków musi być spora, by ograniczyć emisję dwutlenku węgla i zanieczyszczeń. Tylko chyba pomylili drogę. Amerykański sen o wolności skonstruowany jest tak, że opiera się na samochodzie. Mogą dopłacać nawet 10 tys. dolarów za brak auta, a i tak nie sprawi to, że bez niego da się tam funkcjonować. Długie lata stawiania na indywidualny transport nie zostaną zmienione przez 1000 dolarów na głowę. Fajnie że rozdają pieniądze, to taka ich wersja dodatku węglowego, darmowe pieniądze za nic. Poproszę o takie pomysły w Europie, za 1000 euro mogę jeździć samochodem kolegi, albo wziąć go w leasing i tak samo nie być jego właścicielem.

To w sumie budujące, że problem ze zrozumieniem uzależnienia od samochodu jest ogólnoświatowy. Ktoś to zapewne dobrze policzył i wyszło mu, że rozdawanie pieniędzy wychodzi taniej niż budowanie sieci połączeń kolejowych, autobusowych lub metra. Koncepcja jest zachwycająca, nie pytam pytań, poza jednym, kiedy u nas?

Zdjęcie główne: spinster cardigan (CC BY 2.0)